یک:
درون خانه
اگر درد هست
هست که هست!
اگر غم هست
هست که هست!
اگر اضطراب شکستن هست
هست که هست!
اگر خدای هست
هست که هست!
اگر حسین (ع) هست
هست که هست!
تنهائی...
چگونه مرا ببلعد و سیر شود ...
از این همه طعم
که پله پله ؛ قدر گلویش نیست؟!
دو:
باور من ؛ این که بگویم فلان چیز هست یا نیست تا چه حد تاثیر دارد؟ وقتی که سه و نیم دقیقه طول می کشد آب روی اجاق گاز و یک و نیم دقیقه طول می کشد توی کتری برقی و نیم ثانیه طول می کشد وسط گرمای کویر بجوشد؛ 100 درجه اصلا یعنی چی؟
........
رسیده ام به دورانی که دارم احتیاجم را فریاد می زنم و مثل یک تکه گوشت رفتار می کنم!که هورمون هایش دارند خفه اش می کنند و میکروب ها و ویروس ها به شدت به او حمله کرده اند!
...
زنم می دهید؟ شوهرم می گیرید؟ خانه ام کو؟ لطفا بنزم دم در!لطفا آمپولم!همین الان فوری توی صفحات مجازی احترام؛ عشق و این چیزها ... فرانسه ام کو؟ خانه ی لندن!بی زحمت پاسپورت یو اس عزیز! ... ترکیه؟خیاط خانه ی فلانی ام کو؟...
....
اگر همه چیز دولت باشد ؛ که البته همان دولت نوکر!ولی اگر نباشد ... قربان شکلتان تا دنیا دنیا هست ... زین پس دنیا همین شکلی که باید...از ترسمان توی خانه بمانیم ...و ادامه دارد...
آنقدر توی دم و دستگاه یقه سفیدها میکروب و ویروس و دارو پیدا می شود و نمی شود که نگو!
این را نوشتم که بدانید درچنین حالاتی دیگر پاسپورت و شناسنامه ی صد و چند کشور که احترام و فلان و فلان و فلان درپی داشت را هم باید بوسید و گذاشت کنار ...
قربانتان گردم ؛ من همان قطره ی آبم که درصد درجه ؛ هرمکانی باشم می جوشم ؛ حالا نیم ثانیه بعد ... یک و نیم دقیقه ی بعد یا ... صد سال...
سه:
اشکها را دوست دارم ؛ چه درلحظات خوش و چه درغم ؛ غلت می زنند و بی خیال می ریزند روی گونه هایم و می بلعمشان و می خورمشان و شور است ...
اشک یعنی ان جا که من احساس دارم.
از رنجهایم و خوشی ها...ریشه اش توی ذهن من است و خیال من؛ آن جا که بقول خیلی از امروزیها ارزش ندارد که خیال؛ نان نمی شود؛ خیال پول نمی شود... نه خیال مبارزه است! خیال و رویا آنجاست که من و هرکس دیگر با نگاه خودش دنیائی متفاوت از غم و شادی ؛ ظلم و عدالت ؛ عشق و نفرت می سازد ...
وقتی نیمی از آنچه می دانیم که باید باشد و نیست باقی را باخیال خود می سازیم ...
پر می کنیم با آنچه می خواهیم و حتی رنگش می کنیم ... آن جا که نفرت؛ اشک می آورد و تو درک می کنی ... اگر عشق دردورن تو معنای گل بدهد ... پروانه می شوی و آنقدر زیبا از نفرت عبور می کنی ... چنان که علی علیه السلام عبور کرد ...
این روزها ... روزهائی ست که هرکسی با دید خودش حسین علیه السلام را می نگرد ؛ و درآن نیمه ذهنش پر می کند ... هرچند مگر روزهای دیگر را خدا از او گرفته؟این روزها که به عاشورا نزدیک می شویم روزهای آن نیمه های بد است!روزهائی که درزمان خودش روزهای خوش بوده اتفاقا؛ روزهائی که کشتن " نباید" و روزهای خوشی ...
گذشته است و دست ما کوتاه ؛ لیکن تصور کردن و اشک ریختن از اینکه کودکانی کشته شدند که نباید و انسانیتی زیر سئوال رفت که نشاید در مسلمانی ...
نترسیم و خجالت نکشیم که انسانیم؛ روزگار و فناوری هر 30 ثانیه ارمغانی برای بشریت دارد شگفتی آفرین ؛که فریبمان دهد که احساسمان را از آدمیت خویش از دست بدهیم!
درداستانهای دیگر و درهرکجا که هستیم؛ فراموش نکنیم که با نیمه ها و جاهای خالی ذهنمان چگونه برخورد کنیم ... این سوی اگر ظلم است ... به دنبال عدالت باشیم نه عینا ظلم که تلافی کرده باشیم ؛ مراقب باشیم که اگر دیگر آدم نباشیم ...
زنده باد آدم هائی که ؛ هنوز احساس درشان هست ... و هیچ شکی نیست به آن درونی که... دارند!
چهار:
می روم...
و درون قلب مرا جز خدای چه کسی خواهد خواند؟
آنکه فرمود: اقرا
" بخوان"!
همه را می تواند خواندن ...
خدای من!
نوشته ام که تو بخوانی ...
بعد مرگم ...
نوبت؛ نوبت توست ...
پنج:
باورش دشوار است ...
به نظرشان اگر من کیفی پر پول ندارم ...
ولی ...
می توانم انگشتانم را به ستاره ها بچسبانم
که توی معادن الماس؛ می درخشند
و بیارمشان بیرون ...
توی معده
توی کفش
توی جیب
وحتی توی مغز من ؛ باید خالی باشد!
باورش دشوار است ...
ولی من
فقط من می توانم!
با حداقل اکسیژن دریافتی در اعماق زمین
دست هایم را به گرانبهاترین ؛ اشیا روی زمین بچسبانم
که نه تنها درمعدن الماس می درخشند
که در دنیا بی نظیرند
و...
بیاورمشان ... بیرون!
شش:
مزار شش گوشه ات ؛یا حسین(ع)
روز عاشوراست ...
درعشق من ؛ شک نکن...
تمام روزها گریسته ام ...
نه برناتوانی بشر
نه برقدرت بی انتهای مرگ
نه برعدالت خدای ...
گریسته ام ...
چون انسان فراموشکار است!
و من چون تمام فراموش کارهای دیگر...
مبادا که فراموش کنم!
خدایا... نه!
هفت:
باور کنید دراین دنیا؛ با ابزار جسم بیشتر آزادی داریم تاآن دنیا که ابزار جسم نداریم!و تازه... خوب هم استفاده نمی کنیم ...
خوب حرف زدمان انگار که ضعف باشد ...
بخشیدنمان انگار که نامردی به خودمان باشد
گذشت انگار که دنیای عالم را به خودمان خندانده باشیم
برای برخی از ما دنیا دوروز است!
خوب یکروزش که همین امروز بود... خوب رفیق؛ امروز چطور گذشت؟
هشت:
دردنیای امروز خیلی مسخره است که هرروز با رفقیمان که خداحافظی می کنیم به خاطر عملکرد اشتباهمان عذر خواهی کنیم ...
ولی خوب ؛ بازهم اگر انجامش بدهیم بهتر است؛ خیلی ها جهانی را به افتضاح کشیده اند و راست راست هم می روند و می ایند و توی چشم آدم نگاه می کنند ...
نه:
آن گاه که باورمان نمی شود
خواهند آمد ...
که زندگی ...
نه آن قدر که جادوی سینما
یا جادوی علم باشد!
علاقه مند باشیم که کنارشان بایستیم
آیا خواهند پذیرفت؟
موسی(ع)
عیسی(ع)
حسین(ع)
مهدی(ع)
و...
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
هم میهن ارجمند! درود فراوان!
با هدف توانمند سازی فرهنگ ملی و پاسداری از یکپارچگی ایران کهن
"وب بر شاخسار سخن "
هر ماه دو یادداشت ملی – میهنی را به هموطنان عزیز پیشکش می کند.
خواهشمنداست ضمن مطالعه، آن را به ده نفر از هم میهنان ارسال نمایید.
آدرس ها:
http://payam-ghanoun.ir/
http://payam-chanoun.blogfa.com/
[گل]
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥