یک روز سکوت برای نوشته هایی که چهار سال زنده بودند ولی ناگهان مفقودشدند ...
یک روز سکوت برای فضای ازاد مجازی که برای همه بود ولی برای کسانی که در سکوت رنج می بردند نبود ...
یک روز سکوت غمبار برای وبلاگ oleeeii.persianblog.irبی شمس که در مظلومیت و گم نامی ابتدا امارهای خود بعد کلید خود و بعد کلا خودش را گم کرد ...
من از نوشته ها کتاب دارم ولی حیف فکر می کنم آدمی رفته است و درهیاهوهای سیاست های نمی دانم گم شده که بی گناه بود ...
بی خبر از دنیارفت و گم شد و کسی پاسخ گو نیست ...
یک روز سکوت ...یک روز اینجا سکوت می کنم تا بنویسم من هستم ...نه آن موجود خامی که می خواهد بعد من آن جارا منتشر کند ...
چه جالب است بگویم ...من فرهنگی سکوت ...توی کفتار بخور!!!
نه سیاسی ام ونه سیاستمدار ...چراکه اگر بلد بودم اسمم جزو شورای نویسندگان شما می رفت ...
حیف بچه هایی که دیشب دیدم برای نوشتن حرف های دلشان آمده بودند و همان یک وبلاگشان را قورت داده بودید بی خبر...
اگربا ده سال سابقه عرضه ی نگه داری کلمات مارا که سال ها بود با تبلیغات شما می نوشتیم نداشتید ...مطمئنا ازاین پس هم نخواهید داشت ...
سکوت ...سکوت ...سکوت....