بی شمس

ادبی

امشب در یک خواب عجیب رو به سمت کلمات باز خواهد شد.

یک/

آنجا که درختان به اطاعت ایستاده اند

مرگ

روی دوش من؛ زمین حیران؛ بهت زده

و

ترس؛ قالبی ست که هنوز از هیچ اندامی پر نشده

زندگی ؛ بلند بلند می خندد

                                سیاست؛ یعنی همین!

 

 

دو/

می روم

برای چندمین بار ؛ کنار میز و آرام می پرسم:

بالاخره پسر من دانش آموز شما می شود؟

من؛ سواد نداشتم

وقت سربازی

نامه هایم برای سوگل بدخط بود

                              زشت بود

                                کثیف بود

رفتم سواد ؛ سواد بیشتر

                    برای سوگل نامه نوشتم

                            خوش خط ؛ تمیز؛ زیبا

                                    این پسر دکتر نمی شود

                                              قرار نیست حال کسی را خوب کند

                                               مهندس نمی شود....

                                                         ولی اگر عاشق شود

حتی اگرخواست از روی رایانه نامه های عاشقانه بدزد

                                                       باید دانش آموز باشد !

                                                                   باز ازمن بهتر خواهد شد

                                     از پدری که سواد نداشت ...

 

 

 

سه/

اگر میان خانه من بایستی

مثل همین گربه " نازی"

گیج می شوی

از رنگ سیاه دیوار روبرویی فرار می کنی

سمت اتاق خواب صورتی

و از رنگ صورتی بی حال ؛ می روی سمت اتاق نشیمن؛ سبز!

می پرسی: معمولا برای نشستن و چای خوردن اینجا مناسب نیست؟

گیج می شوی

حتما گیج می شوی

چشم های قهوه ای ایم را به یاد نمی آوری...

بوی کلوچه تورا به سمت آشپزخانه بنفش ام نمی کشد

قلبت دالامب و دولومب نمی کند که بروی تراس

اگر رنگ خانه ام را عوض کنم

و گربه ام " نازی" را به یک سرپرست دیگر بدهم

همه دنیا بهتر می شود

چه دنیائی ست ...

درون رنگ هایش نمی شود دوکلام  با مردم حرف زد !!!

 

 

 

چهار/

مرا کشیده ای بیرون از کتابی که نوشته ای

هرچه " لیلا" ست ؛ حذف

آفرین؛ سپاس

که اسم دیگری جای اسم من نگذاشتی به جز " وی"!

جیران؛ مارال .....

اسم دختر خاله ات سودا؛

هیچ کدام ...

لیلا رفت

لیلا رفت اما رفت!

 

 

پنج/

بیدار شدنت ؛ دیرتر

                  دیرتر

آنقدر که ظهز بود و من رسیدم شهر پدری

وتو

تازه متوجه شدی

درزندگی من جای هیچ کس را نتوانستی پر کنی

سخت بیدار شدی؛ سخت!

 

 

 

شش/

مزار شش گوشه ات را یاحسین(ع) دوست می دارم

چه بوی کربلاست ؟ یا تن تو؟...............

............................................................

 

اسامی داخل شعرها کاملا تصادفی بوده و منظور دیگری جز شعر درپی آن ها نیست.

ممنون و ارادتمند

۲۱ تیر ۰۳ ، ۱۶:۴۹ ۰ نظر
سیده لیلا مددی

I can’t wait to see you

یک/

اگر روی ابرها ننشسته باشم

اگر روی ابرها ننوشته باشم

اگر روی ابرها به سمت شرق و غرب ؛ نرفته باشم

اگر روی ابرها ؛ راه راه راه ؛ حرکت نکرده باشم

                                                                شب؛ شب ؛ شب

                                                                 من ؛ ماه نیستم!!!

 

 

دو/

خشم را می خورم درون چشم هایت

و اعضا درونی گوشت را کنترل می کنم که:

چرا هوای من؛ هوای من؛ هوای من

یکی

که هنوز کنارت ایستاده ام را نداری؟!

 

 

 

 

 

 

 

سه/

یکی آمد که بامن ؛ عشق باشد

کنار عشق من هم؛ عشق باشد

 

پرنده تا پرید از قلب من شوق

برای عشق بازی ؛ باز باشد

 

یکی از خوبرویان خدایی...

که از دستش برآمد؛ عشق باشد

 

خدایا شوق را درمن نکشتی ...

سپاست؛ عشق آمد؛ عشق باشد!!!

 

 

چهار/

درون مکث من ؛ سئوال زمرمه شد :

                                          ثانیه ای که گذشت؛ تو قبول شدی؟

چشم هایت که خرمائیست

موهایت هزار رنگ

نگاهت که آرام می ریزد توی قهوه ی چشمم ؛ شکر شکر

و جوانتر

                  قبول شدی.

بیاو ویرانگریت راشروع کن ؛ بیا طوفان!

 

 

پنج/

می ترسم

که شب

صدای زمزمه درختان باهم

صدای رود باهم

صدای نسیم باهم

صدای یاس ها و گل ها . باغچه با هم

صدای خودروها باهم

صدای دیوارها ؛ درها باهم

صدای آدم ها باهم

بیایند

ولی صدای تو ...نیاید .

 

شش/

مزار شش گوشه ات را یاحسین(ع) چه شورش است ...

محرم است ؛ محرم است؛ محرم است...

 

..................................................

ارادتمند

 

 

 

 

 

۱۷ تیر ۰۳ ، ۲۰:۵۶ ۰ نظر
سیده لیلا مددی

شب هیچ‌گاه کامل نیست !

یک/

گرم

روی آینه خوابیده ای

انگار درهزار توی رنگ ها

عشق

دارد؛ خودش را پیدا می کند

پروانه ...

دیگر شمع درخانه نداریم

گرم

روی آینه

به خواب سوختن

ادامه بده ...

 

 

 

دو/

می پوشم غرورم را

                          ودرکلاس بین همه می نشینم

                          چه داستان های دروغ ؛ قابل بررسی ست...

                                              لیلی و مجنون

                                             شیرین و فرهاد

                          مگر درون هرجامعه ای که می رویم و می آئیم ؛ چقدر تغییر است؟

          تحقیر

          توهین

          عشق

                   با صدای پیرم ؛ غرورم را می درم و آهسته می گویم:

                     عزیزان

                    من عاشقم و عشق منتظر

                         امروز 5 دقیقه زودتر می روم!

 

 

سه/

میانگین ؛ دوباردرروز

60 بار درماه

یادم می آید : که سال های دور

                                     جوانی پشت نیمکت نشسته

                            به دروغ

                                  نگاهم می کرد

ذروغ نگوئید!

       حتی بانگاه تاثیر گذار و مخرب

        دیروز کم مانده بود

           یعد سی سال ؛ باور بشود

                                             نکند عاشق بود ....

 

 

چهار/

بین تو و دیگری ؛ دیگر تفاوت نیست

نیروی عشق

وقتی از میان رفت

از کنارهم رد شدیم

و دیگر حتی نگاه نکردم ؛ که تو

پیر تر هم شده باشی!!!

 

 

پنج/

غرق

بین واژه های سنگین ؛ مبهم

                                      می کشم خویش را بالا

                                                                   مگر من؛ " حافظم ؟"

به دستهایم نگاه کن

به چشم هایم

               درون دنیای من؛ توهم عشق چه مصیبتی ست ...

        آرام بگو که: دوستم نداری!

                                         باتو تشکیل خانواده

                                                                  هزینه ای بیش نیست!

 

 

شش/

مزار شش گوشه ات را یاحسین(ع) شورو حرارتی ست

که از نجف گرمای نور غدیر می آید

 

 

 

هفت :

تیتر برگرفته از شعر شاعر "پل الوار" است .

و یک لبخند:

شب هیچ گاه کامل نیست

همیشه چون این را می گویم و تاکید می کنم

درانتهای اندوه پنجره ی بازی هست

پنجره ی روشنی.

همیشه رویای شب زنده داری هست.

و میلی که باید برآورده شود

گرسنگی ای که باید فرو نشیند

یک دل بخشنده

یکی دست که دراز شده؛ دستی گشوده

چشمانی منتظر

یک زندگی

زندگی ای که انسان با دیگران قسمت کند ...

 

...................................................

ارادتمند

۰۵ تیر ۰۳ ، ۱۸:۰۸ ۰ نظر
سیده لیلا مددی

عشق است...

یک/

ماه که؛

میان واژه های نفس گیر " ابر" ؛ " مه"

جان خودرا بالا می کشد .

مشکی

حد پائین رنگ آسمان است ؛ درفضائی که ستاره نیست!

غمگین

لا به لای داستان های دروغین

آن سوی جهان که روز است ؛ می چرخم.

وتو ...

در آن روز روشن هم ؛ مثل این شب تاریک

رفته ای!

 

 

دو/

بردمت

از گرمی عشقم از خورشید خویشم ؛ خویش بیرون

سرد شد قلبم ولی بازم هنوز؛ عشق است!

 

 

سه/

ترک کردی مرا چون

                          از سیگار راحت تر!

و گذاشتی مرا لا به لای خاطراتت

                                             از کبریت راحت تر!

درخاکسترم سوزاندی ام ؛ آری

                                          از سیگار راحت تر!

و درخلوت مرا کشتی

                                       از کبریت راحت تر!

بمان باهردو تا عمرت؛ بمان باهردو تا عمرت

                                                     از سیگار و کبریتت !

که ترک این دوتا از ترک من

                                        هرگز هرگز نیست راحت تر!

"وگفتی برکس و ناکس ؛ حسادت کرده ام تامن ؛ بر سیگار و کبریتت

                                        ترک عشق ات باز راحت تر!"

 

 

پنج/

راهم نمی دهی

سال هاست

حتی به نشانه هایت نمی رسم

از کوچه های غریبه

چرا؟

نباید راه داشته یاشم به قلب تو

که هزار سوراخش را می دانم

درد...

فکر می کنم

میدانی من مرهمم

اما گذاشته ای سال ها بعد!

سال های آخر

ای دوست

شاید داروی من هم درانتها کار نکرد!

بگذار اکنون همدیگررا بیشتر بدانیم!

 

 

شش/

مزار شش گوشه ات را یا حسین(ع) نخواهم رفت

مگر به گریه زینب(س) رقیه(س) سجادت(س)....

 

 

هفت/

غم ها می خواهند آدم را بخورند ؛ کوفتشان بشود که انقدر زیادند ؛ زامبی هم دیگر مثل اینها نیست!

چکار کنیم دیگر ...فرار را گذاشته اند برای همین روزها ....

 

 

۲۹ خرداد ۰۳ ، ۲۲:۰۸ ۰ نظر
سیده لیلا مددی

خوش می گذر با شعر؛ لیلی!

یک/

فروردین پای بهار می ماند.

درست مانند دختری که به عشق تعهد دارد.

همیشه می خندد.

و انگار هیچ اتفاقی دربیوفائی نیفتاده است.

اردیبهشت اما؛ نیمه غم

درتلاطم است که نگوید ؛ که ندانند ؛ بد عهدی با آدم ها ؛ چه می کند.

خرداد

فریاد می زند.

یک جای عشق اشکال دارد.

یکطرفه دنیا بهار است!

اما داغی تابستانی اش ؛ چیز دیگری می گوید .

درنهایت باور نکنید؛در انتهای اردی بهشت هم ؛ بهاری باقی مانده باشد.

 

 

دو/

می رنجم

چه زود می روند بهار نارنج ها

و بوی تلخ شیرین

از شمال...

چه سود

که وقت چای لاهیجان

چه عطر

تا سال بعد

زنده باشم !

 

 

سه/

باور نمی کنم ؛ غم ات را ؛ اردی بهشت

میان گریه های بهاری من

احساس

احساس

می خندی.

و مرتب می زنی به پشت من ؛ کدر نباش ؛ کدروت خوب نیست .

به دل نگیر ...

غم ات نیست دیگر ...

پشتت به خرداد گرم است!!!

 

 

چهار/

عشق

مثل شکلات درون چای من؛  آب می شود .

غلیظ ؛ با طعم گس

چه کسی می داند ؛ که اشک چشم های من چرا فرو می رود؟

و می خزد لا به لای مژگان

نگاه می کنم ؛ کافه خلوت است.

و سکوت

با ترانه ای فرانسوی درهم می آمیزد .

چه معنی می دهد ...

چشم های همه مان؛ انگار حرف دارد

و مژگان همه ؛ اشک فرو خورده فراوان

 

کمک !

 

 

 

 

 

پنج/

از لا به لای ملافه ها ...

از لا به لای هوای اتاق ها ...

از لا به لای خاطرات ...

از لا به لای مربا ها؛ آلبالو؛ سیب ؛ به...

از لا به لای آلبوم آبی ؛

از لا به لای اسکناس های نو عید ...

از لا به لای فال های حافظ ...

از لا به لای غذاهای خوش طعم ....

از لا به لای عشق

مادرم

گذر رکرده؛ رفته ای ...

 

 

 

شش/

مزار شش گوشه ات را یا حسین(ع) آمده ام

خبر خبر که میلاد امام رضا(ع)ست.

 

 

 

...................................................................

 

عزیزان دل؛ خبر از چاپ کتابی جدید می دهم : خوش می گذرد با شعر ؛ لیلی!

امیدوارم مورد پسندتان قرار بگیرد.

سیده لیلا مددی

 

 

 

هفت:

می گذرانیم؛ الحمدالله

 

۲۷ ارديبهشت ۰۳ ، ۱۹:۵۹ ۰ نظر
سیده لیلا مددی

philophobia

یک/

بی دیدن تو

             می بینمت: درروشنائی ذهنم!

                                                    پیراهن آبی روشن

                                                     موی قهوه ای

     فرقی نکرد!

                  کوری؛ نابینائی برای من

                 اگر تو پیر شدی یا من ...

                                                هنوز جوان

                                                      جوان ی

 

دو/

 غرق می شوم

کنار همین کاناپه سبز روشن

درون مرگ...

سه سال می گذرد تورا ندیده ام

چه زود ...

فضا خروار خروار خاک دارد

از بس سنگین است و

من

حتی شیشه هارا پاک نمی کنم!

تو برنگرد

مثل من می شوی!

انگار پیری

انگار مرگ ؛ درونت جشن گرفته

اما اگر برگشتی

به خاطرمن ؛ پنجره هارا باز بگذار

و به صدای پرنده ها ؛ گوش کن!

شاید آخر من ...

باپایان تو ؛ تقاوت کرد

مثل قند

و

چای

کنارهم

قندو چای

نه مثل قند ...

یا مثل چای ...

 

 

سه/

رسوبی شیرین میان چشمهایم بود

شهر پیراهن تو که میانش می دویدم

                         یاس ؛ یاس ؛ یاس

                                             میان

                                                    مشکی؛ مشکی؛ مشکی

                                                                                        و بوی وانیل می داد

                          آن غروب که که کیک پخته بودی

دستهایت را گرفتم و قسم خوردم

تب دارم!

تب شدید !

              فردا که مدرسه نرفتم ؛ چقدر مهم بود ...

بین ساعتهای نه و سی تا ده و سی

روی نیمکت تراس خوابیدم

و با چشهای نیمه باز

                         نگاهت کردم

 نگاهت کردم

مادرم ...

تو پایان نداشتی ...

 

 

چهار/

می رسم انگار آخر من به پای عشق تو؛

عشق تو ؛ انگار دیوارست پر از عشق تو ؛

کم سوادم ؛ درتوانم نیست بنویسم از عشق

عشق تو بسیار پیچیده ست ؛ قسم برعشق تو

می نویسم واژه ای را درخصوص عشق و عشق

هرکسی آمد بگوید ؛ بیسوادی پای عشقت مرد؛ هر آن عشق تو

افتخاری بود تا اینجا رسیدن ؛ عشق تو؛

تا سوادم را کمی بالاتر از حدم نوشتم ؛ عشق تو

تا ببخشایی چه خوب است , بخشیدن زعشق

تا فقیری هم احساس بزرگی ها کند از عشق تو....

 

 

پنج/

روی هیچ بامی

مجسمه ای نیست

چون شهرت

همیشه پائین ؛ میان مردم است!!!

 

 

 

شش:

مزار شش گوشه ات را یاحسین(ع) دیده ام بارها

نور نو رکه از رقیه(س) و زهرا(س) و زینب (س) است

 

 

هفت:

بهاری دل انگیز!

 

 

 

۰۷ ارديبهشت ۰۳ ، ۱۹:۱۲ ۰ نظر
سیده لیلا مددی

امضای یک نویسنده مشهور!

یک/

پوستم سوخت!

                  از سرمای یخچال مغز تو البته؛ یخ یخ

                                                            که باز نمی شود...

                                       درک می کنم : بطرز صحیحی درست اندیشیده ای

              میان قطب

                        باور می کنم که درستی اندیشه های توست!

                                   حتی اگر سطح تابش آفتاب هزار برابر شود

                                                                           درسوزش ؛ تا این حد نیست!!!

 

 

دو/

بالای شاحه های شکوفه دار درخت

بوی نادیده ی بهار

                از تنش آویزان

                                  چه زود می پوشد و می رود ....

گویی ؛ گناه کرده ایم به طاقت سرما و گرمی روزگار

که دست مهربان بهار

                                              رفتنی ست!

 

سه/

زشت

میان زیباتر ؛ کمی عقب

عقب تر؛ زشت تر

 جایی که درحد سلیقه ی تو نیست ؛ نشسته ام

حتی درحد خشم

از ناتوانی نوصیف من

خیلی خیلی زشت!

مرا خیالی نیست

تو مهم تری که دیگران باور می کنند

و شاید اصلا نمی کنند!

و فقط می خواهند تو شاد باشی

شاد یاش ؛ مهم باش ؛ زیبا باش ؛ مهم باش

عقب تر نشسته ام و تو برای من تاحددیگران

مهم نیستی

تلاشی نمی کنم

تغییری نخواهد بود!

 

 

چهار/

میان خواب هایم

           هراسان " مادرم" از چه روی آمده ای؟

دنیای من

        که دراشتراک با دنیای تو نیست

                                       بی خیال باش!

                                                         از دردهایم

                                                        از غم هایم

                                                                    برو!

گویی یک شب آسوده خوابیدن برای تو ؛ نیامده

که

لباس های خوبت را می پوشی و مرا در آغوش می گیری!

بخواب مادرم!

دنیای من

       دراشتراک با دنیای تو نیست!

                                            رنج نکش !

 

 

پنج/

پول چشم هایت را که دادم

بارضایت رفته ای

دیگر درخیال هایم

صورتت را می بینم

که رویش ؛ چشم هایت نیست!

بینی بزرگت و ابروهای پشمالویت

فقط 7000ام ثانیه می ایند!

یعنی من

عاشق تو بوده ام

منفی چشم هایت!منهای چشم هایت!

ثروتت را برده ای جای دیگر ...

جهنم!!!

 

 

شش/

مزار شش گوشه ات یا حسین (ع) چه دنیائی ست

میان آن رقیه(ع) زینب(ع) حیدر کرار(ع) می بینم ...

 

۲۲ فروردين ۰۳ ، ۲۲:۰۷ ۰ نظر
سیده لیلا مددی

صدای واعلیا واعلیا رسد امشب زهر ویرانه بر گوش

یک/

درمیان کوچه های شاد بهاری

                                        دلم نمی آید ...

                                                                    درخانه غم؛ این پاو آن پا می کنم

                         

                                        نمی روم!

                                                  مگر نسیم ؛ یاباران

                                                                        که دلم را به تقسیم مساوی باید...

 

                                            نمی روم!

                                                        اگر غم بیاید

                                                                           که می اید

                                                                                         خودش باشادی می اید

                   که

                          چشم های ؛ مرا اشک بار ببیند!

                   واز قلب ؛ بخندد!

 

 

دو/

سوار دوش تو؛ از لجظه های تلخ گذشت

ثانیه ای

چه خوب بود که

باور داشتمت

عشق

که بازهم دیدار ممکن خواهد بود

برای من که

درون خویش را خاموش نمی کنم

تو؛ همان ؛ همان؛ همانی

که خواهی بود!

 

سه/

کاشان

         روی بام های قدیمی

                                 سر به آسمان

                                                       نسیم!

                                                                     نزدیک زمزمه ی آب ؛ فواره

                         چه عبادت است

                                                اگر به یادخدا؛ ستایش ستارگان کنی!

                       و

                           ساکت

                                   از دور دعای بقیه را بشنوی

                                                                 قلبم به هیچ کاشان خوش نمی شود!!!

                                   جز خدای

                                               که خوب است راه خود را گم کنی

                                                                         و از جنگل به کویر ؛ دویده باشی!!!

 

 

چهار/

دامن گل گلی ام را

پیراهن آبی قدیمم را

شلوار مشکی خوبم را بخشیدم!

                                      همان شد که تو رفتی

                                     و

                                     برای من

                                           طرح سیب ؛ شکوفه؛ لیوان؛ پیراهن خریدی!

                   چه اسباب ذهن تو

                  پلنگ نبود!

شاعرانه ؛ میان طرح سیب و شکوفه و لیوان...

                                                       عشق را چشیدم

                             من ؛ سخاوتمندانه کهنه ها را بخشیدم

 و تو ؛ طرح نوین دیگری!

 

 

پنج/

من شاعر نمی شوم!

                                      تا چشمان فریبنده ات هست

                                                                            میان چشمان شاخه نبات

                              اگر دیگر حافظ نباشد!

من شاعر نمی شوم!

                             که از میان قلمم ؛ زمستان است؛ بجوشد!

کجاست؟ جادوی من ...

اگر بتوانم به اقتصاد خرد جامعه

خون شعر تزریق کنم

                                    من؛ شاعر نمی شوم!

 

 

شش/

مزار شش گوشه ات را یاحسین(ع) خریدارم

اگر که قیمت آن مبتلا شدن باشد ...

 

 

هفت/

چه شب های دردآور و پررنجی ست که علی (ع) را کشتند.

کشتند اگر چه شد که انگار زنده است!

می پرسیم ازخود؛ بپرسیم که پاسخش عالی ست, دیگر کو که علی (ع) تکرار شود.

 

این شب ها همدیگر را دعا کنیم ؛ حس غریبی ست که دعای هم درحال هم تاثیر دارد.

تاثیر دارد

بجنگیم با خفت وخست دردعا که روح عالی ما رو به تعالی دارد ...

والسلام

 

 

                                                             

۱۰ فروردين ۰۳ ، ۱۸:۴۲ ۰ نظر
سیده لیلا مددی

Boone annee!

یک/

چه می شکفت؛ ایمان به عشق

روی قلب من

                       بهار

 

                              بهار

که از آن سوی سوختن زمستانی ات!

                                               که قلبم دیگر یخ نیست!

 

نخواهم گفت: نامش را

                                  که هم تو و هم من ؛ شادزی!

 

که زبانم بسته از یخ زمستان است!!!

 

دو/

باورت نمی شد

غم

از پارسال من؛ شعر

روی دفتر

نقش ها بسته باشد

می آمدی و می رفتی

و

دررا نمی بستی

که مبادا

سوز زمستانی ات

یک لحظه مرا ترک کرده باشد!!!

 

سه/

       می خواهند که مرا ببرند؛ نواها ؛ صداها؛ آواها...

                                                                   به دوررست های دور....

بیا لیلی؛ بیا!

 

                           که چشم های بسته ام را باز کنند

                                                                             دنیا همین نیست!

              باور نمی کنم ؛ اما

                                     که هیچکدام را خودمن ...

                                                                     نساخته باشم!

       از شرایط دردو دوری و انتقام!!!

 

چهار/

چای

درراباز کن!

که من با خاطره ای از لاهیجان بیایم!

کناردریاچه

بوی غلیظ کوکی ؛ کلوچه

اضطراب از نرسیدن به دریا ...

چای

لطفا درراباز کن

که طعم باران

قهوه

روی هم

باداغی ...

دوازده دقیقه هم نمی شود!

چای

دررا بازکن!

 

 

پنج/

همه داشتیم مشکوک ؛ درون چشم های هم

                                                            عشق را جستجو می کردیم!

                                    شاعرانی بودیم که هیچ ؛ یکدیگررا قبول نداشتیم!

                                و عشق درون هم را ...

                                                                دروغ می گفتیم!

                                 و شعرهایمان کارخودمان نبود!

 برگشتیم!

و ازدورهمی راحت شدیم

شعرها ...نفس راحت کشیدند

                                     که ما نویسنده گفتگوی واژه های غریب

                                                                                      روی کاغذیم ...

                                        همین!

 

شش/

مزار شش گوشه ات را یاحسین(ع) دویده به عشق

منم که پای دیدار تو ؛ باخدا ؛ عهد بسته ام ...

 

 

هفت/

سال نو مبارک ؛ هزار زبان هست که بنویسی ولی درتیتر من فرانسویش را برای شما نوشتم

سپاس عزیزانم!

امید که بهترین ها درسال جدید برایتان اتفاق بیفتد

لیلا

۰۳ فروردين ۰۳ ، ۱۵:۴۸ ۰ نظر
سیده لیلا مددی

Erotomania!

یک/

بی قرار

          انگار روی دریا ؛ موج

 

                            مقابل چشمان تو ...

 

       فقط سه ثانیه ؛ طول می کشد

                                       تا نفهمی!!!

عشق مرا غرق می کند...

و

ادامه دار ...

به رفتن وادار...وادار!

 

دو/

جانم!

      حتی اگر صدانزنی لیلا ؛ را!

جانم!

    خدا؛ اگر صدا بزنی ؛ لیلا را!

جانم!

   نزدیک قلب توست؛ جانان من ؛ جان!

جانم!

   فدا!اگر تو بگیری بدست؛ لیلا را!

 

 

 

سه/

برف برد مرا به راه دور...

                       

                              آن جا که سکوت بیشتر بود!

 

رویا؛ درون من فریاد فریاد که ؛ عشق...

                                   

                                           درحالت زمستانی خود،فرو فرو رفته بود!!!

 

چهار/

هیچ کجا دیگر نیستی!

 

          حتی میان عکس های قدیمی آلبوم!

 

                          رفتی!

 

عشق تورا برده!

 

                        آن قدر که باورش بشود ...

 

                          دوستی مثل من ؛ بیگانه ای بیش نیست!!!

 

 

 

پنج/

مارهای درون قفس

سمی ترین

زهر!

کشش برای رفتن شان ...

نه این که ؛ ترس

آری طبیعت شان ؛ مرا به دام می کشد!

که رفتن ...

نیش می زند!

و

تشبیه تیر قلب ...

خطر ناک میشوی!

خیلی خطرناک می شوی!

                                 /بمان؛ ماندن/!

 

شش/

مزار شش گوشه ات را یا حسین(ع) باور می کنم ...

به نور نور نور ؛ میلاد مهدی ات....(عج)

 

 

۳۰ بهمن ۰۲ ، ۲۲:۳۹ ۰ نظر
سیده لیلا مددی