بی شمس

ادبی

Je t’aime de toute mon âme

یک/

سال 1900 زیر سقف پل ...

باران شدیدو من ... شدید گریان

درهراس از دست دادن تو

تو رفاه ای نیویورک و می گویند:

شهر دوری نیست!

.................................

سال 2000 زیر سقف پل

باران شدید و من شدید تر از باران گریان

درهراس از دست دادن تو

تو رفته ای پاریس و می گویند:

پاریس آنقدرها هم دور نیست!

....................................

سال 2024 و من زیر سقف پل

شدید گریان ...

تو رفته ای میلان و می گویند:

میلان آنقدرها هم دورنیست

........................................

شاید بازهم بگذرد و تو باز بروی!

قدرتمام شهرهای دنیا دلتنگت شوم

مثل تمام این سالها که من مردم!

و تو 120 سال و بیشتر زندگی کردی ..

تکرار شود

ودرمن

هیچ چیز غریب تر از عشق نیست و نخواهد بود!

 

 

 

 

دو/

انگار مجبوری

دردام فلسفه بیفتی

و دروانکاوی مدرن تعریفی از عشق ارائه کنی

هیچ!سکوت کن!

آن جا که لب هایت قفل می شوند

و خودت نیستی

و آرامش تو آرامش دیگری ست

حتما اتفاقی شکل گرفته

ممکن است ...

برای نیم ثانیه فقط

یا تا ابد .....

 

سه/

شاعرانه ی شب

صدای باران بود

و ... نه ...نه و نیم شب

صدای خودروی تو

باتو

خیسی باران آمد و چتر تو ...

/شاید دلی می خواست که دستش را به دسته چتر تو بگیرد و باتو قدم بزند/

من خوشبختم یا حسود؟

دستهایت را می گیرم ...

کمی تب داری و سرفه می کنی

وچه خوب است که شربت سرما خوردگی نداریم

زیر باران باچتر تو

می دوم تا داروخانه ....!

 

 

 

چهار /

پری شب یادم آمد که سه سال پیش

قرار بود تو را ببینم

دریک کافه

و شعرهایت را برای من بخوانی

از جا پریدم

سه سال پیش؟

برای به خاطر آوردن چنین قراری ...

سه سال سرگرم چه بودم؟!

امروز چشم های دخترک گلفروش

مرا به یاد چشم های تو انداخت ...

پراز انتظار و عشق ...

سه سال ...

به من چه می شود گفت !

پنج/

تو زیر باران ...شعری

از هر قطره روی موهایت

از هر قطره روی لبهایت

می شود نو شت

اما من از رفتنت می نویسم

که زیر باران با عشق می روی

انگار عشق روی شانه هایت نشسته ...

می خوانمت که برگردی

همین فردا که هوا آفتابی ست

وکت آبی ات را می پوشی

بر می گردی

که من دوستت دارم !

 

 

شش/

مزار شش گوشه ات را یاحسین(ع) می آیم

به عشق فاطمه(س)و زینب(س) و رقیه (س) ی عشق

 

 

.............................................................

دوست داشتن را گاهی از پشت نرده های سخت اجتماع می توان حس کرد ؛ لمس کرد ؛ دوست داشتن خالص خالص

..................

ارادتمندتان

 

 

 

 

 

 

 

۲۴ آبان ۰۳ ، ۱۸:۱۶ ۰ نظر
سیده لیلا مددی

بی وفائی ؛ بی وفائی ... دل من از غصه داغون شده!

یک/

دستهایت چون داس

                        مرا چید .

                                  اگرچه من گندم نبودم ...

   جس قشنگی داشتم

                     از دستهایت

                               وقتی استکان کمر باریک به دست می گرفتی

                              و چای می خوردی

                               و چشم های نیمه بازت را

                                           به دور دستها می سپردی !

 

 

دو/

میان جمله هایت واژه ی عشق ؛ من بودم.

کسی نمی دانست

می توانستم درجمع به مبل تکیه بزنم

وبخندم

و افتخار کنم که دراین دنیا؛ کسی مرا دوست دارد.

کسی نمی دانست

واین که فقط من می دانستم ...

عشق رابرای من ؛ انحصاری می کرد!

 

 

 

 

سه/

می دانستم برای تو ؛ بهار پائیز است

                                      مگر علم می دانستی

                                     و فرق روئیدن با پرپر شدن

                                      پول کافی بود

                                         گلفروشی کافی بود

                     دیگر باد بهاری و پائیزی چه تفاوتی داشت

                      و زودتر غروب شدن

                   انگار پول کافی بود تا عید بیاید

می دانستم برای تو بهار پائیز است

                         باران باران است

مگر علم می دانستی

و فرق روئیدن با پرپر شدن!

 

 

 

چهار/

روی پل ایستاده ام

                    و زیر پای من نسیم موج می کند

                                                       اندک آب را

                   چه ماهی باشد چه نباشد ؛ کلوچه می ریزم ... و اشک

                     انگار دراجباری غمبار

                      تمام مرغهای ماهی خوار ؛ اینجارا ترک کرده اند

                       و بال داشتن ؛ عجب چیزی ست

                     من باید تا سال دیگر

                درهمین محل زندگی کنم

                                                   و باز ؛ درحسرت نداشتن بال

                                                 رو پل بایستم

                                               وکلوچه داخل آب بریزم

                                 نه نمی شود

                                 این طور نمی شود!

 

 

پنج/

در؛ کت طوسی ات

                 پیرتر

                     غمگین تر

                آهسته تر

                           می آئی

 ودرخانه که باز می شود

                       عشقم به تو

                                   بوی کهنگی می دهد

                        خودت می دانی

                            مثل چی

                            مثل چی

                              مثل چی !

 

 

 

شش/

مزار شش گوشه ات را یاحسین(ع) پریشان حال

نیامدم که نپرسی حال قلبم را ....

.................................................

ارادتمندتان

 

۰۹ آبان ۰۳ ، ۲۲:۳۴ ۰ نظر
سیده لیلا مددی

آکادمی لیلی برای مجنون های آماتور دانشجو می پذیرد!

یک /

می سازمت

                از وازه های دور

                   از واژه های سخت

                                          چون : پندار؛ زجر!

                                                           تا لطیف ترین حس خویش را بیان کنم :

                        من؛ درپندار خویش هم نمی دیدمت اگر

                            درقلب خویش زجر نمی کشیدم مگر ...

                                                                          (تو عشق من نبوده ای ؟)

 

 

دو/

می دویدم از چشم های تو ...

                                یک لحظه دیدن یک پروانه ...

                                      آه از عشق تو

                                                       یادم رفت.

                            گناه بود دیگر ...

                                            می دویدم از چشم های تو ....

                                                             یک لحظه دیدن یک پروانه ....

 

 

سه/

من درون خویش

زندانی خواب هایم

تو زنده ای ...

از بیکران دریا

دست هایت خالی نیست ...

آبی پوشیده ای

و آمده ای مرا ازساحل نجات دهی !

بغض؛ بغض؛ بغض

که من زندانی خوابهایم

ولی ...

می دانم که تو مرده ای ...

نیستی!

و حقیقت نیست

و غریب از ساحلی که آرامش دارد ؛ می ترسم!

 

 

چهار/

می روم

و راه های نرفته ؛ کم نیست

و بازگشت را خدا می داند

تو اما

درون خویش چه فکر کرده ای

از بارها بازگشتنم!!!

 

 

 

پنج/

عشق

           بیرون ریختن دلم بود

                                از تنم

               حتی مرگ هم ؛ می دیدم

                 جدا ؛ جدا

                                    که دلم می رفت ...

                        و تنم

                                      تنها ؛ روبروی زندگی ایستاده بود!

 

 

 

شش/

مزار شش گوشه ات را یاحسین(ع) به روضه ها

 زینب(س) و رقیه(س) و سجاد(ع) ؛ نمی برم از یاد ...

.................

ارادتمندتان ؛ بزرگواران ...

۲۷ مهر ۰۳ ، ۲۰:۳۸ ۰ نظر
سیده لیلا مددی

بی هوا...

یک/

و دستهایت را نگاه داشتم

اگر حتی چشم هایت می رفت ...

و لب هایت حرف تازه ای برای گفتن نداشت

دستهایم گرم !

درزمستانی عجیب؛طاقت فرسا میان باغ ...

آتش جان؛ عشق بود ...

 

 

دو/

تو می رفتی

         با دامن بلند مشکی ات

                                 و قلب دیوانه ی من ؛ چه می دانست تفاوت رنگها!

        رفتن؛ بریدن بود ...

           ثانیه ها از ثانیه ها ...

                                        تا تو برگردی

         گاهی سه ثانیه وگاهی هزاران میلیون ثانیه ؛ شمرده بودم

تا عشق

خفه ام نکند!

 

 

سه/

بیشتر پاسخم را بده

بیشتر می پرسم

بیشتر منتظرم

بیشتر خوشحالم

بیشتر روبروی آینه می ایستم

بیشتر چیزها اهمیت دارند

بیشتر می روم پارک

بیشتر حس زندگی دارم

بیشتر می روم خرید

بیشتر می خندم

بیشتر کار می کنم بیشتر از تعطیلات لذت می برم

بیشتر دوست داشتن را می فهمم

بیشتر حیوانات را دوست دارم

....

اینها فقط برای کمی محبت توست ...

آنقدر کم که برای هرکسی تعریف کنم ؛ می خندد!

 

 

 

چهار/

سوپ داغ می رود درون ریشه گلویم

                                   پاییز لعنتی

                                   کار لعنتی

         تو رفته ای

                    انگار هویج های داخل سوپ سفت ترند !

           و آشپزخانه سفید بخت نشد

                      نه گاز؛ نه فر؛ نه میوه های درون کیک

                    باید ریشه های درون فکرم عوض شود

                                                                       تو فقط دست پخت نیستی !

                                                                    باید عوض کنم اندیشه های قبلی قدیمی ام

                                                                   را

                                    آشپز می تواند ؛ عشق آدم هم باشد ...

 

 

 

پنج/

برد !

پیری اش را جای دیگری

ترک های دستش را جای دیگری

موهای سپیدش را جای دیگری

لرزش دستهایش را جای دیگری

کدام شهر به اندازه ی شهر دلم سوخت؟

برای جوانی ها

موهای تابدارش

چشم های خمارش

هیچ ندانست که رفت

هیچ از من ندانست ...

 

 

 

شش/

مزار شش گوشه ات را یا حسین (ع) پا بوسم

به التماس که دنیا؛ به عشق تو بهار شود ...

.........................

ارادتمند

۲۰ مهر ۰۳ ، ۱۹:۳۲ ۰ نظر
سیده لیلا مددی

استثمار دل!

یک/

می بخشمت ؛ چنانچه

                              رفتنت

                            برنامه ریزی کردنت

                              برای قلب بردنت

                            کشتنت؛ قتل کردنت

                               ندیدنت؛ نداشتن ات

                           سوزاندنت؛ حقیر کردنت

                                                         همه همه ؛ برای من بود!

 

 

دو/

مدام

توی کوچه

انگار به سمت خانه دراهی .

طولانی ترین مسیر

همین چند قدم است تا برسی

درراچرا محکم ببندم؟

از آمدن که می ترسم؟

حتی بطور تصادفی

کسی از مسیر خیال من نمی پیچد

نه تو نه هیچ کس دیگر

دنیا چقدر درست است!

 

 

 

سه/

اگر دوست داشته باشمت

                                   کنار پنجره خواهم مرد!

            اگر ببینمت

                  تصویر زنی دور دست

                          دست به دست دختری کوچک ؛ می آئی!

 

 

 

چهار/

نمیران پائیز

خورسید را نمیران

وآن حرارت جان مرگ

عشق زا که بهاری ست ....

یک سال همکار قتل برگ نباش

و درافق خون نپاش

و رنگ گرم درسردی سرد نباش

ودر تنظیم حال آدم های افسرده؛ غم نباش

یک سال

هم آهنگ ابرو دلتنگی و سیاهی باران ؛ نباش

بی جان نباش

نمیران پائیز

ماه را در پرده ی پوشان نباش

تاریک نباش

عمق فاجعه در اسارت یار نباش

مبهم نباش

بین تابستان و زمستان ...

ای پائیز

مثل من نباش

دل گیر نباش

تا می بینمت که می روی و زود

نود روز

سرگرم قلب های عاشق و سوزان نباش

نمیران پائیز

نمیران!

 

 

پنج/

آن شب که آمدی

                     دعوت خودت بود!

آن شب که رفتی

             خواست خودت بود!

چه خوب نقشی نداشتم!

                            بهرحال این میان هم داستانی شکل نگرفت!

                           و اساسا سلامت قضیه روشن است.

 ای وای!چراغها همواره روشن بودند

و خدارا شکر!هیچ کس شاهد این اتفاقها نبود!

 

 

شش/

مزار شش گوشه ات را یاحسن(ع)خواهانم

که با دوچشم خودم نور ببینم از نوز

................................................

ارادتمند

                       

 

۲۲ شهریور ۰۳ ، ۲۱:۳۵ ۰ نظر
سیده لیلا مددی

honnêteté

یک/

چون کاغذ مچاله شده 

چون خطوط پیاپی روی کاغذ 

چون رنگ جوهر قرمز روی کاغذ سفید 

به زندگی نگاه می کنی 

که دستی فراتر از ناچار می آید 

ودر انتخاب کاغذ سفید دیگر ؛ مچاله اش می کند 

نگاه تو مرگ آورتر از واقعیتی ست؛ که هست!

 

 

دو/

پیراهن آبی ات را نپوش 

                        همان که پوشیده بودی و رنگ آسمان پرید 

                                                          و رنگ دریا پرید 

                                                            و رنگ چشم های من پرید 

ضعف می کنم 

                از درون کاسته شده از روجم ؛ که می رود سمت بالا 

و هیچ کس نیست 

                     که دستم را بگیرد و بنشاند ویک چای نبات بگذارد مقابلم!

پیراهن آبی ات را نپوش!

 

سه/

متن نامه های تورا اشکهایم ترجمه می کنند 

جدائی ؛ جدائی ؛ جدائی 

انگار خودت هم به نوشتن به زبان دیگر؛ باور نداری 

که بارها نوشته ای 

چشمم کور

اگر تورا دوست داشته ام 

به هرزبان و گفته ام .

آنقدر که می فهممت : برو!

عشق همین است 

نوشتن به زبان رسیدن و جدائی به زبان رفتن ...

 

 

چهار/

بیدارم کن از خوابی که دیده ام 

                                 و تو 

                                 و تو 

                                      با کفش های قهوه ای تیره 

                                       روی شن های ساحل 

                                      سنگین به سمت دریا ؛ می رفتی 

 دریا خانه تو نیست 

دریا دفتر کار تو نیست 

                           بیدارم کن از خوابی که دیده ام 

که هیچ دنیای بی انتهائی نیست 

 که تو کفش هایت را بپوشی و بروی 

                                      نه دریا

                                      نه صحرا 

                                         نه آسمان 

بیدارم کن 

 

 

پنج/

بشکنم دیوار دل را تا بیایم سمت تو 

سمت تو حتی نباشد سد؛ میان ما دلی 

 

شش/

 مزار شش گوشه ات را یاحسین(ع) به حرمت عشق 

آمدم با اشک و روضه از مدینه با رضا(ع)

 

..........................................................

ارادتمند؛ به امید روزهای عالی 

 

 

 

 

۱۴ شهریور ۰۳ ، ۲۳:۰۳ ۰ نظر
سیده لیلا مددی

رازهای ام را می دانی ولی بروی خودت نمیآوری "دمت گرم" یا ستارخان!

یک/

بوی تند فلفل

                   اشک درچشمانم

                                           زبان سوخته

                                جزای بچه بدبود

                                               که با خنده و شادی

                                                           به بانویی پیر گفته بود: من هم عاشقتونم!

 

دو/

شکستند مدادهایم را با دستهایشان

چون من شعررا ؛ طرح می زدم

و به لب های تو که می رسید

حتی درسن دانشگاه

آنقدر بچه بودم

که ممنوع را تشخیص نمی دادم!

 

 

سه/

چراغ رو به حیاط را روشن کن

تا درتاریکی باغچه

                    روح مرا ببینی که ایستاده ام

                   تا تو از هیچ سیاهی ای نهراسی!

چراغ رو به حیاط را روشن کن

و به روح ایمان بیاور

                           که باز می گردد

                         تا با هرچه قدرت است نگذارد تو؛ باز گریه کنی !

چراغ رو به حیاط را روشن کن

روحم مثل جسمم خسته و خمیده نیست

مثل سالها قبل جوانتر وآرام بخواب

دیگر شب ها صدای من بیدارت نمی کند

                                                 و آرامشم بیشتر

                                                                     به رامش ات کمک می کند

چراغ رو به حیاط را روشن کن !

 

 

چهار/

گریه ات را خنده می پنداشتم از چشم شوخ

شوخی اما حالیت نیست ؛ گریه می کنی !!!

 

 

 

 

پنج/

تو که رمز قلب مرا می دانی

بازش کن!

نه درد

نه غم

نه غصه

هرچه شادی هست با خودت ببر

و آنقدر خالی ام کن

تاقلبم پر شود از عشق تو

عشق معنی جدیدی ست که به قلبم می دهم!

 

 

شش/

مزار شش گوشه ات را یا حسین(ع) به نور خودت

قسمت می دهم که نگاهی به من بیندازی (اربعین)

.............................................................

ارادتمند

۲۵ مرداد ۰۳ ، ۲۲:۴۸ ۰ نظر
سیده لیلا مددی

la nuit!

یک/

ذوب می شوم

                   ستاره

     آرام آرام

                رگ به رگ

                              درون درخشش ات ؛ درون آرامش ات

    می ریزم

          فرو می پاشم

                  رگ به رگ

                             ستاره

لیلا نباشم

که پای جنون تو

                            ذوب ذوب

                                        درون تاریخ

                          ندرخشیده باشم

 

 

دو/

کنار می ایستم

تاتاریخ جنون تو بگذرد

                            کندن دیوارها باناخن

                            سوزاندن عکس ها باکبریت

                                     پاشیدن رنگ روی بوم های سپید

                             می گذرد

از تاریخ جنون تو می گذرد

                             و من لذت دوست داشتن تویکطرفه تو را

                        با خود به گور می برم !

تو

تو

تو

 

 

 

سه/

مرا برده ای که بندازیم درون عکس هایت

که چه بشود؟

غصه بیشتر خوردن را دوست داری؟

داستان فرار چطور؟

بیا و بگذار این همه بردن

دل بردن

هوش بردن

بگذار من جای دیگری

که دیگر نیستم

بدون فکر کردن به تو

عاشق کسی باشم ؛ که نیست

(نبودن؛ نماندن)

 

 

چهار/

بیاور دختران مصر را باردگر زلیخا؛

یوسف نباشمت ؛ که تکرار عشق ها نیفتدت

 

 

پنج/

بوی شب تابستانی

روی درخت نارنج ؛تند

ماه کج است

ودریاچه سیاه سیاه

چرا من وتنهایی

فرار کرده ایم سمت جنگل

گرما تند

وشبها سیاهی قدرتمند

اثر گذارتر

از غم تو ؛ دوری تو

که باز گردم و التماست کنم

و باز منت ات را بکشم

و دوستت دارم بگویم

سیاهی؛ گرما؛ تندی ؛ همه باهم

تکیه زده ایم به صندلی پیر

باورکن!

 

 

شش/

مزار شش گوشه ات را یاحسین(ع) خریدارم

به اشک و غم از زینب (س) و رقیه (س) و سجاد(ع) ات

............................................................................

به امید روزهای خنک این همه گرمارا تاب می آوریم ؛ امشب هم که سخت ترین روز تابستان بود گذشت!

۰۷ مرداد ۰۳ ، ۲۳:۳۰ ۰ نظر
سیده لیلا مددی

کاش هوا باریده باشد

یک/

وقتی که آبی بودم 

                 قطره قطره ؛ توراکه می دیدم 

آسمانی که به پایم نمی رسید 

          مدادشمعی خوبی که از تو قرض گرفته بودم

       دیگر. نمی خواستم ؛ رنگ دیگری باشم 

حتی بنفش !

 

دو/

میان برزدم 

ازمیان تمام واژه ها

و می خواستم خودم را رها کنم 

ازجمله کلیشه ای " دوستت دارم" 

یکهو

بین دوقهوه

بین دوشکلات شیری 

گفتم:

مرا برای شستن قلم موهایت می پسندی؟ 

لبخند؛ لبخند؛ لبخند

 

 

سه/

می بردمت 

          و قلبم تپش داشت 

          تاحدمرگ ؛ که سالم برگردی

پشت ابرها 

پشت پشت کوه ها 

پشت درختان بلند 

          آه؛ زیبا

                فقط یک ثانیه باتوبودن 

                                            تامرگ مرا می کشت!

 

 

چهار/

بوی یاس ها 

می پیچید درون خانه

کنار پنجره ها

انگار برای نجات فریاد می زدند 

آن بیرون

ابستگاه مترو ؛ همه می دوند 

کجا درون خانه ای تاریک تاحدنجات یاس ها ؛ مهم است؟

 

 

پنج/

شک می کنم به باران که باریده؟

چرادیشب خنک بود؟ 

چرابوی خاک نمزده می آمد؟

شک می کنم 

وقتی هوا آنقدرتمیز نیست 

ومن هنوز بابوی سیگارهمسایه درذهنم کلنجار می روم 

کاش هوا باریده باشد!

 

 

شش/

مزارشش گوشه ات را یا حسین (ع) طرفدارم 

به عزت علی اصغر(ع ) و زینب (س) و عباس (س) ات .

۲۹ تیر ۰۳ ، ۱۸:۳۹ ۰ نظر
سیده لیلا مددی

امشب در یک خواب عجیب رو به سمت کلمات باز خواهد شد.

یک/

آنجا که درختان به اطاعت ایستاده اند

مرگ

روی دوش من؛ زمین حیران؛ بهت زده

و

ترس؛ قالبی ست که هنوز از هیچ اندامی پر نشده

زندگی ؛ بلند بلند می خندد

                                سیاست؛ یعنی همین!

 

 

دو/

می روم

برای چندمین بار ؛ کنار میز و آرام می پرسم:

بالاخره پسر من دانش آموز شما می شود؟

من؛ سواد نداشتم

وقت سربازی

نامه هایم برای سوگل بدخط بود

                              زشت بود

                                کثیف بود

رفتم سواد ؛ سواد بیشتر

                    برای سوگل نامه نوشتم

                            خوش خط ؛ تمیز؛ زیبا

                                    این پسر دکتر نمی شود

                                              قرار نیست حال کسی را خوب کند

                                               مهندس نمی شود....

                                                         ولی اگر عاشق شود

حتی اگرخواست از روی رایانه نامه های عاشقانه بدزد

                                                       باید دانش آموز باشد !

                                                                   باز ازمن بهتر خواهد شد

                                     از پدری که سواد نداشت ...

 

 

 

سه/

اگر میان خانه من بایستی

مثل همین گربه " نازی"

گیج می شوی

از رنگ سیاه دیوار روبرویی فرار می کنی

سمت اتاق خواب صورتی

و از رنگ صورتی بی حال ؛ می روی سمت اتاق نشیمن؛ سبز!

می پرسی: معمولا برای نشستن و چای خوردن اینجا مناسب نیست؟

گیج می شوی

حتما گیج می شوی

چشم های قهوه ای ایم را به یاد نمی آوری...

بوی کلوچه تورا به سمت آشپزخانه بنفش ام نمی کشد

قلبت دالامب و دولومب نمی کند که بروی تراس

اگر رنگ خانه ام را عوض کنم

و گربه ام " نازی" را به یک سرپرست دیگر بدهم

همه دنیا بهتر می شود

چه دنیائی ست ...

درون رنگ هایش نمی شود دوکلام  با مردم حرف زد !!!

 

 

 

چهار/

مرا کشیده ای بیرون از کتابی که نوشته ای

هرچه " لیلا" ست ؛ حذف

آفرین؛ سپاس

که اسم دیگری جای اسم من نگذاشتی به جز " وی"!

جیران؛ مارال .....

اسم دختر خاله ات سودا؛

هیچ کدام ...

لیلا رفت

لیلا رفت اما رفت!

 

 

پنج/

بیدار شدنت ؛ دیرتر

                  دیرتر

آنقدر که ظهز بود و من رسیدم شهر پدری

وتو

تازه متوجه شدی

درزندگی من جای هیچ کس را نتوانستی پر کنی

سخت بیدار شدی؛ سخت!

 

 

 

شش/

مزار شش گوشه ات را یاحسین(ع) دوست می دارم

چه بوی کربلاست ؟ یا تن تو؟...............

............................................................

 

اسامی داخل شعرها کاملا تصادفی بوده و منظور دیگری جز شعر درپی آن ها نیست.

ممنون و ارادتمند

۲۱ تیر ۰۳ ، ۱۶:۴۹ ۰ نظر
سیده لیلا مددی