یک/
و دستهایت را نگاه داشتم
اگر حتی چشم هایت می رفت ...
و لب هایت حرف تازه ای برای گفتن نداشت
دستهایم گرم !
درزمستانی عجیب؛طاقت فرسا میان باغ ...
آتش جان؛ عشق بود ...
دو/
تو می رفتی
با دامن بلند مشکی ات
و قلب دیوانه ی من ؛ چه می دانست تفاوت رنگها!
رفتن؛ بریدن بود ...
ثانیه ها از ثانیه ها ...
تا تو برگردی
گاهی سه ثانیه وگاهی هزاران میلیون ثانیه ؛ شمرده بودم
تا عشق
خفه ام نکند!
سه/
بیشتر پاسخم را بده
بیشتر می پرسم
بیشتر منتظرم
بیشتر خوشحالم
بیشتر روبروی آینه می ایستم
بیشتر چیزها اهمیت دارند
بیشتر می روم پارک
بیشتر حس زندگی دارم
بیشتر می روم خرید
بیشتر می خندم
بیشتر کار می کنم بیشتر از تعطیلات لذت می برم
بیشتر دوست داشتن را می فهمم
بیشتر حیوانات را دوست دارم
....
اینها فقط برای کمی محبت توست ...
آنقدر کم که برای هرکسی تعریف کنم ؛ می خندد!
چهار/
سوپ داغ می رود درون ریشه گلویم
پاییز لعنتی
کار لعنتی
تو رفته ای
انگار هویج های داخل سوپ سفت ترند !
و آشپزخانه سفید بخت نشد
نه گاز؛ نه فر؛ نه میوه های درون کیک
باید ریشه های درون فکرم عوض شود
تو فقط دست پخت نیستی !
باید عوض کنم اندیشه های قبلی قدیمی ام
را
آشپز می تواند ؛ عشق آدم هم باشد ...
پنج/
برد !
پیری اش را جای دیگری
ترک های دستش را جای دیگری
موهای سپیدش را جای دیگری
لرزش دستهایش را جای دیگری
کدام شهر به اندازه ی شهر دلم سوخت؟
برای جوانی ها
موهای تابدارش
چشم های خمارش
هیچ ندانست که رفت
هیچ از من ندانست ...
شش/
مزار شش گوشه ات را یا حسین (ع) پا بوسم
به التماس که دنیا؛ به عشق تو بهار شود ...
.........................
ارادتمند