نمی زنم پا به خون؛ پرواز حق من است ... چون
رسیدنم به کربلا؛ حسین(ع) ؛ زینب (س) ؛ رقیه (س) حق من است....چون
به آن مزار شش گوشه اش قسم که اشک؛ حق من است ...چون
آن خاک؛ حضور من ؛ شکایت از جدائی ام ؛ حق من است ... چون
یک/
برای داشتن قلب تو...
کار کار می کردم!
به برده داری ذهنم : به شغل های نوشتاری ساده!
اما برای جلب تو
یک" چک" !
برای ان که از /هیچ تو/صادر کرد ...
کافی بود.
من؛ آزاد ...میان جامعه باشم
اما تو؛ مثل سرمایه ؛ گم سرگردان
چه خوب؛ اگر فهمیده ام ولی ...
اسارت تو؛ از هیچ تو؛ از هیچ بین ما ..." تمام شد".
دو/
بی نور
درمکانی که به عشق ختم نمی شود
درنشیمنگاهی از سکوت
تو رفته...
بینائی ؛ هیچ
از صدای موریانه ها ...
می توان دوباره برخاست!
اگر امید
چنددانه موی تو باشد
میان دستانی عرق کرده
که شاید ...
هنوز
دوست داشتن...
راه یافتن به دنیائی ...دیگر است!
سه/
و مردها...
بیرون بغض و گریه
همیشه میان خنده
به یاد مادرخود!
هیچ حقی برای غم نخواهند داشت !
ومردها
درون دنیای مردانه
درسکوت
بی هیچ حرفی
ادامه می دهند !
قاه قاه قاه
وچگونه می توان
دردنیای واقعی
بیرون از این دنیای کلمات
" جنسیتی" را که تلخ است ...
بهتر از این توصیف کنیم !!!
گویی ؛ بار دنیا تقسیم نمی شود
بی انصاف!
غمگین نباش!
و
" زادن" ...به تنهائی ممکن نیست!
چهار/
شمع درخلقت خود بی " نخ" هیچ است!
از ذات نسوزش " نخ" اگر نیست ؛ چراهست؟!
پنج/
بردمت
میان کتاب های کتابخانه
و اگر نمی شناسندت ؛ خواند شناخت !
مرا مولوی فرض کن ؛ با شمس ...
مرا حافظ فرض کن ؛ با شاخه نبات...
چه فایده!
که توهم ....
بی وفائی!
و فراری از همه واژگان مهر آمیز من !
اکنون میان کتابخانه ...
به من هم خواهند خندید ....
چه بردبار ...
شاعری اندوهگین درقرون پسا توسعه ی ایران ....
بانوئی دردمند و از پای فتاده!
خردمند گرفتار ...
خیر!
شکارچی ای که صیدش گریخت ؛ گریز پای ....
و دیوانه ای که تنها ادبیات می توانست ؛ درمانگرش باشد ...
دوباره
دوباره
دوباره
شش/
مزار شش گوشه ات را یاحسین(ع) چون بهشت برین ....
قستم نشد جز ار عبادت و دین
هفت/
کم کم اگر خدایاری کند و بتوانم به ادبیات باز خواهم گشت...
دوستتان دارم
۱۲ تیر ۰۲ ، ۱۱:۴۵
۰ نظر
یک/
می روم منزل عشقم؛ جهنم دنیا!
بهشت باشد و استخر پاک و جان و دعا!
توراکه بخشیده ام(!) از نجات خودم ...
هزار بار شکر غ خدایا به عشق و حال؛ خدا!
دو/
سوت و کور است!
و گویی وقتی درمیان خورشید راه می روی ...
خدای!
نمی سوزاندت...
نه مهربان بودی و نه دستگیر...
غرور
تورا کشت!
اما درنبرد کشمکش انداز ذستهایت ؛ دعا می کردی ...
که ...
همه پدرها مثل پدر خودت ...
به منزل باز گردند...
سه/
مانده ام درتو چه دیدم ؛ غیر آن قهر و غضب ...
گله و اخم و نبود و هیجان؛ ضد نفس!
چهار/
میان اندوه من...
زمین!
درسوگ خویش تاریک بی هیچ ستاره ای!
چه شادانه
غمم بود
جهان ازمن؛ غم انگیز تر!
پنج/
وقت رفتنت ؛ می خندیدم
و
آمدنت بازهم
دو ثانیه اگر بود تا بازگردی !
میان گریه هایت
که من
چقدر در" هجر" تو ...
مقاومم!
شش/
مزار شش گوشه ات را یاحسن(ع)
درزبان عشق:
بهشت ؛ بهشت؛ بهشت ...
۱۹ خرداد ۰۲ ، ۲۰:۵۹
۰ نظر
یک/
برف...
روی دست های من ،که نان بود
می رفتم!
نه اینکه نشنیده باشمت
صدای پای پیر ...!
می رفتم!
انگار
درکنار من،غروب ...
درانتظار خوشه های انگور ودوستان
لذت می برد...
دو/
بین چشمان سیاهت هزار قصه ی تلخ
گویی که نوشیدن هر قهوه ترک
تلخ تر
تلخ تر
از دیگری ...
ادامه دارد...
سه/
آن زمان که ،موش ها در عشق پنیر
به زبان سوسک ها ،می نویسند ...، شک می کنم ،شاید، گردو ارزان شده، یا در فریبکارانه ترین حالت عشق ،گرفتاریشان ( سوسک ها) ، لذت بخش است!
چهار/
عشق را که به /تردید/ نوشتم
همه / تهدید/ شدم!
درانتخاب و انتصاب و اکتشاف
/تحقیر/ شدم!
راهم به کج افتاد و به سختی، سختی ...
رفتم
به دبستان زبان عربی!!!
درهم همه ی زمان که، فهمیدم چیست
/پا،سخت/ نشستم ،به نوشتن بنویس...
مردم ( جنس مذکر) که اگر مردن من سال دویست...
با دیپلمم کلاس اول بنویس!
من عشق نوشتنم
به هردل بنویس
رو کن توبه هر قبله و آئین بنویس
سال یک ام از کلاس اول بنویس
باورکن
که من عاشق عشقم بنویس ...
تا جان به بدن مانده تا .......بنویس!
پنج/
روی بشقاب چینی
هرچه پوست سیب
هرچه گوشت هلو
هرچه دانه
می کشم روی ذهنم
آخرین بار
چه خوش گذشت!
خانه ی شما ...
خیال می کردم
سال های طولانی ...
ولی نمی شود...
اخلاقی که می رود سمت غلط از گذشته های نیاکان!
به اندازه ی همین سیب و هلو ...
نه ، هضم نمی شود!
خدا نگهدارتان!
شش/
مزار شش گوشه ات را یا حسین (ع)
من به بوسه های خویش ، درزیارتی که چه دوراست ...
هرلحظه که می اندیشم ...
نزدیکم ...
۲۷ ارديبهشت ۰۲ ، ۲۳:۵۵
۰ نظر
یک/
به وقت بال گشودنم ...
به بیکرانه پریدنم
(زمین مسطح!)
تمام؛ دانه به دانه
چنان به اوج رفتنم
که غرق مرگ بودنم!
فراموش کردنم
از عشق رفتنم
آزاد کردنم ....
همه ؛ همه
برای تو باشد!
درون حوض خاطرات
نفس؛ نفس؛ کشیدنم
برای تو؛ خاطره باشد...
به وقت بال گشودنم
آسمان
صید کردنم!
دیگر کجا؛ کجا...
" لیلا" بودنم!
رفتنم!
رفتنم!
رفتنم!
دو/
آن پیراهن که" بوی قورمه سبزی نمی داد "
را پوشیدم!
و؛ میان انتظارم
از آن چه تو " دکتر" بودی...
حلقه ام را ؛ نوازش کردم!
آینده شلوغ خواهد بود...
اما!
داستان " یک کدبانو "
به پایان نخواهد رسید!
سه/
آن چه را من درکنارتو پرستیدم؛ " خدا " بود .
آن" خدا" از آن " خدا" آگاهتر ؛ از عشق من...دیگر" خدا " بود.
سه/
می نوشی از خبر های داغ داغ
شکر شکر
دنیاخراب؛ خراب ...
از این ورق ؛ ورق
دیوانه وار
لذت لذت است!
حتی؛ چای ؛ سیگار ؛ قهوه ؛ کم است...
حرص خوردنت...
و گوشت های چرب
و نداشتنت!
بحران عالم است...
انگار
سرمایه درخبرهای داغ داغ
جهش اش کند تر است!
و لذت حتی در رفتنت سمت فضا ...
درزمین مسطح!
به دنبال دانه دانه خبر!
کنکاش ...
علم تر است!
قرن 21 لذت لذت ...
داشتن خبر از بی خبر
است ...
the end
؟fin
پایان؟
....
پنج/
بوی شیرینی کشمشی
وانیلی
قند
از آن طرف
" دیابت"
وای خلاف ما ...
یک عدد کشمش
در انتهای
بی شکری
از قهوه تلخ
و شیرینی ای که ؛ می خوریم!!!
شش/
مزار شش گوشه ات را یا حسین(ع) نمی پرستیدم...
چنان به حلقه ی آن در اعتقادم شد ...
که نامت به نام حق؛ گره ها زده ام ...
۱۸ فروردين ۰۲ ، ۱۶:۰۷
۰ نظر
یک/
ابزار دست تو نخواهم شد ...
بهار!
که چون
ابر گریه کنم ...
تا مردم
به سیلاب اشک های من؛ ایمان بیاورند!
دو/
درمیان سبزترین دروغ ها
گفتی : برو بخر!
قلبت هزار تومن!
روی دیوار!
باور نکردی...به راستی ...
نرفتم!
که هرگرانی ؛ دلیل برکیفیت ؛ نیست!!!
سه/
وقتی به انتها رسیده ای ...
هرپایان دیگری ؛ همراه پایان تو؛ خنده دار نیست؟!
شلیک رنگ آبی در آسمان...
هنگام سقوط تو از ارتفاع 8000 پایی!
بارش تگرگ در کویر ...
هنگام تشنگی چشمهایت از مرگ!
پخش تصادفی ترانه تولدت مبارک ...
هنگام آخرین نفس روی تخت بیمارستان!
بخند!
بخند!
بخند!
معمولا؛ همین طور است!
و اگر به ادمه می افتی ...
اخر کار هنوز نبوده است!
چهار/
توی سوراخ خودم ...
پنیرهایم!
و سوراخ هایشان
اهمیت دارند!
بوی تند خوشمزه
بوی تند سرقتم از انبار ...
از میزهای بی حواس صبحانه ...
موش کثیف!
بلد است...بیشتر زنده بماند
از تمیزترین ها ....
چون درنگهداری خورد و خوراکش ؛ استاد است!!!
پنج/
مزار شش گوشه ات را یا حسین(ع)
روزه دار و خسته ...
هزار بار بیایم به اشک ؛ افطارها ...
امیدوارم در روزهای جدید از سال نو 1402 شمسی بهترین ها برایتان اتفاق بیفتد ؛
مزه دارترینشان همان ها هستند که دوست داریم اتفاق بیفتند ولی انتظارشان را هرگز یا ناباورانه داریم ...
سفر به دور دست ها؛ تغییر موقعیت شغلی؛ موفقیت های مالی ؛ داشتن استاندارد های زیبائی و سلامت ...
شک نکنید که می افتد؛ خداهنوز مارا بهتر از خودمان می داند و روزهای بهتر هم هست ...
سپاسگزارم از دانشجو یان و دانشگاهیان و دانش آموزان عزیز که نوشته های مرا خواندند ؛ از مدیریت بیان ...
به امید خدا ... روزهای بهتر
من هم که دارم پیرتر می شوم به خودم دارم قول می دهم که اخلاقم را بهتر کنم!
مهربانتر باشم و دنیارا سفید تر و زیباتر ببینم!
۰۱ فروردين ۰۲ ، ۱۵:۱۱
۰ نظر
یک/
مرزهای بین من
و
نادانی های تو؛ شکسته شد!
...
نه اینکه من؛ "آگاهی" باشم...
" دانستی" دریک سطر؛ از شکستگی صورتم.
گذشت...
آن زمان درجوانی که؛ اشک می خوردم!
وتو
درپندار لبخندهای من؛ از شادی بودی.
سی سال بعد
دانستی که غم؛ جوانی مرا شکست داد.
دو/
هیچ کارنامه ای برای درسهای تو
در زندگی صادر نشد!
جز" ادبیات " !
که وقت رفتنت خواندمش:
صفر؛ صفر؛ صفر!
املای عشق کامل غلط بود: اشغ!
و ضمیرها جا به جا:
برای سوم شخص و دوم شخص:دوسطش و دوسطط!
و نام ها:
سریا!
ظیبا!
می روی ...پشت سرت را نگاه نکن!
آبادی ویران من؛ برای بستن درها؛ حتی بلند نمی شود!
سعی نکردی
تمام سالهای تحصیل مان به خواندن
خواندن خیام!
خواندن حافظ!
خواندن نیما!
شاید خطی شعرهم ؛ از صفرهای تو
نجاتمان می داد.
از تفاوتمان به رفتن و ماندن....
سه/
پرتقال سخت بود!
درتنفس شبانه ی کندن پوست...
بی هوا
شیرین...
مانده بودم ؛ تاچه حد تلاش کنم
برای تقسیم.
تو رفتی ؛ خداحافظ!
سهم تورا می بخشم
به کنار دستی دیگرم درقطار!
لبخند می زند
و می گوید: شاعر است!
چهار/
از درونم جوشید راز تو ؛ قطره قطره
ابر؛ ابر بارانی ام
که قرار نبود...ببارم!
ولی شمال ...اگر طلب کند....!
پنج/
هنوز عروسکم را دوست دارم!
که وقت قصه خواندن مادرم!
در آغوش من؛ می خوابید
و موهایش توی دستهای من؛ راحت بود...
نمی گویم ؛ گذشته ها گذشت !
و پیر نشد!
می گویم؛ گذشته ها گذشت ...
اما
هنوز زبان باز نکرد ؛ شکایت کند...
هنوز چشم باز نکرد؛ گریه کند!
هنوز پا باز نکرد؛ برود!
شش/
مزار شش گوشه ات را یاحسین(ع) می بینم ...
درخلوت درونی ذهنم؛ که پای بوس توام!
ALPHA نام فیلم بسیار زیبایی بود که چند شب پیش از تلویزیون دیدم
این دومین فیلم بود که از جهان و دنیای وایکینگ ها ( سوئد؛ نروژ ...) می دیدم که جدای داستان
جذابش با قابلیت های طبیعی مرا تا پایان داستان نگهداشت
فیلم اول داستان سه آرزو برای سیندرلا بود که جدای داستان تکراری سیندرلا؛ دربرف های نروژ یا سوئد می گذشت
قابلیت های طبیعت در اثر گذاری فیلم ها و داستان هارا فراموش نکنیم...
۳۰ بهمن ۰۱ ، ۲۱:۵۱
۱ نظر
یک/
روی برف...
چندان که سکوت هیچ نلغزد
می روم!
درون باغ، هزارشاه می گرید
و ،اشک من..
تا بیرون باغ، و هم همه ی خودروها
از شوق ، جدائی هاست!
دو/
زمانی که ...
پیراهن کهنه ات بودم
داخل هر کمد ،جایم بود!
شکافتی !
کاموا گران شده بود ،تا ببافیم ...
که دوباره تا بهارت
ندیده باشم حتی کمدی!
سه/
پریروز
بربلندای کوهی مه می خوردیم
و
توی آش مان ،پیاز داغ غش غش می خندید!
دیروز
هوانبود!
گاز ،اسید می خوردیم و الویه توی تاکسی..
سردرد ،قرص تا مرگ...
امروز
برف، برف،برف
بربری،پنیر، چای داغ وسیب زمینی تنوری
مردم تهرانیم ، عجیب ،غریب!
چهار/
صد کبوتر عاشق حرم ات
دستهای مرا که بوسیدند
یا علی
باورم نمی شود که هنوز
دانه ها، اشتراک عشق هستند!
پنج/
برای من که ارزشی نداشته ام!
طلا،پول و خانه!
مثل خامه روی کیک است!
نمی توانم که کیک را بخورم
پف،پف، خامه ،چه سود!
شش/
مزار شش گوشه ات را یا حسین ( ع) آشکار می بینم
میان عشق و اشک و شهادت و...
هفت/
بهتر باشم ،بیشتر می نویسم ، کارهم زیاد است و به قول معروف انگتر از در و دیوار می بارد
هم چنان از هیچ کجا مرا فراموش نکردید ،من هم در فکرتان هستم
۱۵ دی ۰۱ ، ۱۱:۲۴
۰ نظر
یک:
می دانم که تیره نوشتن
با نور
با عشق
با رنگ
روشن نمی شود!
خنده دارست ؛ که سکوت هم تیره است!
درد هم تیره است!
غم هم تیره است!
ودر ادبیات وقتی فردی اول عشق شلیک می کند!
می داند...
که حکم تیر مقابل ؛ یعنی تیره در ابد!
دو:
در نور ...
بالای روشنی
ایستادگی می کنم.
چون پروانه ای سمج ؛ چسبیده به داغی .
دعا می کنم " نمیرم"!
انگار چه خواهد شد!
" اگر حتی مرده باشم "!
در یک اتفاق بیولوژیک دیگر
مانند تولدی ناخواسته ؛ درگیر می شوم
...
که بازهم شانس " هرگز" نخواهم داشت!
سه:
درامتداد همین زندگی ؛ میان " گند زدن هایم"!
دچار استرسم...
دستهایم می لرزد!
امیدوارم موفق باشم ... و هیچ کدام آن " گندی " که فکر می کنم نباشد!
میدانم؛ فرار کردن!
غصه خوردن!
درد کشیدن!
فریاد کشیدن!
خوب است ...
ولی دستهایم می لرزد!
ودر تشنجی که حقم نیست ...
لابد " گند زدن" هم بلد نیستم!
چهار:
توی قهوه ی من؛ قهوه ای تیره ببر؛ ببر؛ ببر!
انگار فهمیده اند که دراین جنگل زندگی من؛ عشق هندی چه می رقصد!
پنج:
کوبیده ای دررا به دیوار ذهنم!
از کدام فرار تو ؛ گلایه کنم!
که وقت رفتنت ؛ تمام مغز من ؛ صدای کوبیدن ؛ نباشد!
نسیم با تو
خاطره باتو
ارامش باتو
حق باتو
چنان گریخته اند ؛ که گویی ظلم من بیشتر از اسارت خودم
دردستان تو بوده است!
شش:
مزار شش گوشه ات را یاحسین(ع) دیگر نخواهم دید
از بس که درفراق دیدنت گریستم؛ از دو چشم نابینایم!
هفت:
درگذشته برای " مو " خیلی شعرها و داستان ها می گفتم؛ اما اکنون که گیجم و نمیدانم که چه بنویسم ...
چند تا یاد داشت جدیدم را اینجا می گذارم!
یک/
دیشب فیلمی بابازی جنیفر لوپز جانم و جرج کلونی جانم ازتلویزیون دیدم که شخص ثروتمندی درون
گاو صندوق اتاقش که پشت کمد گرانبهای لباسهایش بود ، چهار دست کلاه گیس هایش را پنهان
کرده بود!
عزیز من وقتی با خودت این کاررا می کنی و ابزار فریب را توی ده بیست رقم رمز گاو صندوق پنهان
می کنی و بعد الماسهایت را کف آکواریوم می ریزی ... من چه دارم بگویم ...
چقدر ما آدمهای ساده ای هستیم!
لابد الماسها را که می دزدیدی هربار یکی از این کلاه گیس هارا استفاده می کردی!
حیف!جای الماسهارا هم می دانستیم درعین سادگی مان؛ قبول کردیم که توکچل باشی یا مودار ؛
خیلی زرنگی!
زنده نماندیم و الان روح سرگردان ویلای شمائیم ؛ اخر می شود این همه راز مهم جنابعالی را بدانیم و
عین آب خوردن هم زندگی کنیم؟
دو/
چند وقت پیش با همین چشم های کورم شخصی را دیم که بسیار زیبا بود و موهایش را از پشت بسته بود!
خدا مرا ببخشد با خودم گفتم چه عجب شد ماهم در محله مان یک فرد خوشگل دیدیم ؛ امدم تیز
بین بازی در بیاورم ؛ عینکم را در آوردم دیدم طرف ریش بلندی دارد ...ای بخشکی شانس!(حالا
پموهایش کلاه گیس نباشد)!
بعدا از خط مو در امدم بیرون؛ دوست ندارم ضایع شوم ؛ بمن چه ؛ اصلا طرف خوشگل هم باشد
والله به خدا!
سه/
مادرم سالها مثلا از عهد زمان شاه یک موی بلند قهوه ای تیره ؛ سوغاتی ایتالیا را درکمدش نگه داشته بود!
وقتی نوجوان بودیم ؛ میگذاشتیم روی سرمان و توی خانه ؛ بازی می کردیم ...
بعد 50 سال؛ مادر مان خسته شد و از همسایه مان که یک خانم آرایشگر بود خواهش کرد که
موهارا بپذیرد!
ایشان هم گفت:انجور موی قدیمی و بلند گران است و برایش نمی صرفد!
مادرم که از نگهداری اسباب بازی ما خسته شده بود گفت:همین طور ببر؛ حالاشاید بدرد کسی بخورد!
همسایه امان هم قبول کرد!
راستش مادرم هرچه را می بخشید یا می فروخت ناراحت می شدم!
ولی با خودم فکر کردم ان مدل مو؛ دیگر به چه درد من می خورد؟ مگر بخواهم بچه هارا بترسانم و از
این دست یازی های قدیمی ؛ لوس!
خدا مرا ببخشد!جل الخالق...
چهار/
ای ناز نین!دنبال پدر و مادر واقعی خودمم!
پدرم فوت شده و مادرم مشکوک می زند و مثل گذشته دیگر من را نمی بوسد!
قبل از دو سالگی عکس ندارم!
و خیلی ها می گویند ما مهاجریم و پدرو مادر پولدارتری داشته ام چون ژنتیک و خونی ولخرجم!
از بین خانواده های پولداری که می شناسم هیچ کدام هیچ احساسی به من ندارند!
و گروهی متوسط هم در زندگی من بوده اند که چند سالی می شود آن ها هم مثل مادرم شده اند!
از طرفی معلمینی از دهه های قبل داشته ام که تا ازدواج نکرده یا فرزند نداشته بودند انگار مامانم بودند:
خانم فکری مهربان دوران دبستان
خانم فکری دوران راهنمایی؛ البته اینها باهم تفاوت داشتند
خانم پریچهره شاهسوند بغدادای
و استادم دکتر علی اکبر امینی بزرگوار
نمی شد حتی خانم کرباسی معلم اقتصادم یا خانم عامری معلم تاریخم مامانم از آب در بیاید
بی خیال!
هر گز هرگز هرگز !
خود مادرم همواره مدل بوده و آرایشگرش ایتالیا می رفته ووا ی به حالم اگر اینجارا بخواند؛ از ارث
محروم و تا ابد در زندان نفرین مادرم خواهم ماند!
بچسبم به واقعیت و بی دلیل خودم را ناراحت نکنم!
لعنت به وسواس فکری!!!
تولد دی ماهی ها مبارک ؛ تولد خودمم مبارک !
۱۰ دی ۰۱ ، ۱۱:۵۳
۰ نظر
یک:
بی روز
و در تاریکی با شمع!
میان خنده های نمی دانم از کوچه و هرچه درد
از باورم ...تقویمم می گذرد!
انتهای همین ماه
طولانی ترین شب سال هم خواهد گذشت....وفردا
چرا باید دوباره ؛ بی روز ...
درتاریکی باشمع ... باشم؟!
دو:
بافتنی که از یادم رفت...
شعرهم از یادم رفت ...
قلم از یادم رفت...
نام پدرم ...
سن ام ...
ورفتم!
از سرزمین فراموش کننده گان
از سرزمین فراموشی
نایستاده قلبم ...
از داخل چشمانم ؛ چنانکه میمیردم!
دیدم ؛ همگان...
می گریستند ...
" عشق گفت: حیف ؛ فراموشی گرفت !
حیف!دیدار ها حیف شد !
دیگر نیامدم!!!
زمان نبود!
راه نبود!
سرما بود!
واقعیت بود ...
و پدرهم نداشت . مادرش هم ... "
میمردم که دیدم!
" می فهمم " و " فهمیدن" ... " فراموشی " نبود!
سه:
چنانکه اشکها میان دستهایت رسد می کنند...
مثل مو؛ بباف؛ بباف ؛ بباف!
اشکهایت را بینداز دور گردنت...
در ائیینه ها خیال کن...
چه زیبا شدی!
دستهایت خواهند گفت ...
اگر چه تو ...
زبان گفتن نداشته باشی!
چهار:
می روم از عشق تو از هرچه مدرسه ...
برگردم از سواد
نخوانم ...نام تو ...
یا علی و یا علی و یاعلی ...
پنج:
من روی دستهای پائیز مانده ام!
در حنجره ی " شهرام "!
آن قدر که ؛ قلب دراین شهر از بین رفت!
عشق را بوسیدم و فرستادمش خارج!
ماندم تا درشاعرانه ترین مرگ ها ...
بازهم خواب " حافظ " را ببینم
و
" شیراز" که هرگز نرفتم!
شش:
مزار شش گوشه ات را یاحسین(ع) فرصت نیست...
برای آمدنم ؛ یا حسین(ع)؛ جانم کو؟
هفت:
به من نمی اید که دنیا را طنز ببینم ؛ کلا ادم غصه خور ؛ گریه کن و درمانده ای هستم!
با این حال شما را دعوت به چند داستانک کوتاه می کنم ؛ شاید مرا که می شناسید ؛ فردا صبح یا
هفته آینده که همدیگر را دیدیم ؛ بخندید و بالفظی که می دانید علاقه مندم" بانوی فرهیخته"
چطوری؟ صدایم کنید!!!
یک:
چند هفته پیش در رستوران قدیمی و مشهور " همسفر" مشغول خوردن ناهار درسرمایی زیاد و نمی دانم چقدر بودم!
درفضای باز و کنار نرده ها نشسته و چشم هایم رو به در آشپزخانه بود تا سوپ گرم هم بیاید!
ناگهان ؛ احساس خوبی از پای راستم به قلبم منتقل شد ؛ انگار شوفاژ یا بخاری یا سشوار داشت
پاهایم را گرم می کرد !
رو به دخترم گفتم:وای!چه حس خوبی!از ابتکار فضای باز رستوران خشم اومد!انگار برای پای سرد
مسافران فکرهای خوبی کرده اند!
دخترم باتعجب به من نگاه کرد و گفت:
مامان جان آن طرف و این طرف نرده ها هیچ چی نیست؛ این جا حریم رودخانه ست !
همسرم سریع به پائین و زیر پاهای من نگاه کرد؛ عجبا از این همه مثبت اندیشی !
بله؛ یک گربه بزرگ و تپل نارنجی خوشگل ارام و باور نکردنی به پای راست من چسبیده بود و حاضر
نبود پای راست مرا با خوشمزه ترین کباب های جهان هم رها کند...
من جیغ کشیدم!راستی که چه دنیائی شده؛ آدم حواسش نباشد ؛ گربه هاهم خیال می کنند ....
دو:
سه روز بعد ؛ غروب از " امیر و سام" قلوه خریده بودم و داشتم می دویدم تا برسم ؛ فر را روشن کنم
و بپزمشان ...
که اتفاق افتاد!
یک گربه سیاه زیبا با چشم هایی نافذ دنبالم افتاد!
عین پسرهای قدیم سمج بود!
یک عدد پسته شور از جیبم در اوردم و درتصوری اشتباه گفتم: بفرمائید!
نگو ...گربه ها پسته نمی خورند!
تا نزدیکی منزل درعملیات تعقیب و گریز گربه خان تشریف آوردند و بی حد سماجتشان باعث شد
اصلا فراموش کنم ؛ عامل اصلی تشریف فرمائی تادرب منزل قلوه ها بود...
مجال داد؟ اصلا فراموش کردم ؛ قلوه خریدم!
جل الخالق!
سه:
سه روز بعد دریک روز غمگین پائیزی دوباره اتفاق افتاد!
بی حوصله درکافه " رئیس" زیر کارتون " تن تن و میلو" منتظر یک عدد ساندویچ مرغ بودم که ...
بیشعور ترین گربه جهان یک ایشان هم خوشگل ؛ تپل و ناز بود سرش را انداخت پائین و کاملا ازاد ؛
انگار که جائی دیگر برای نشستن یا خوابیدن نباشد ؛ امد و زیر پای من ولو شد!
این بارداد زدم!
کافه چی آمد و گفت: خانم متاسفم!گفتم تورو خدا این خوش تیپ قدیم رو از من جدا کنید ...
بهر حال دویدند و برای جناب گربه خان شیر داغ آوردند تامن راحت بتوان ساندویچ مرغم را کوفت کنم!
هنوز ساندویچ مرغ به دستم نرسیده؛ ایشان دوباره شیر داغ را رها و به سمت من دوان دوان ...
خانم های جوان فداکار مهربان سریع به داد من رسیدند و تا من به سمت خودرو فرار کنم ؛ گربه
سیاه را بغل کرده و ناز فرمودند!
" ممنون" " تشکر"
خدا پدرشان را بیامرزد!
چه خبر شده واقعا؟ که گربه ها حس پسرهای قدیم را گرفته اند/
جل الخالق!
چهار:
ای نازنین!
چقدر پیر شدیم؟
افسوس که خود را آن سوسک پیف پاف خورده قدیمی فرض می کنم که درعادت دیرین به مواد زیان
آور سمی کشنده!هنوز هم به مرگ خود( در آینده ای دور)!با دمپائی پلاستیکی فکر می کند!
بهر حال هر موجودی کلاسی دارد!و دراندیشه های کلاسیک سوسک هاهم؛ لاکچری ؛ فوق لاکچری
اهمیت دارد...
دمپائی پلاستیکی قهوه ای توالتی ؛ از زمان قدیم ؛ خیلی قدیم ؛ خیلی خیلی قدیم !
و شما جوان ها چه می دانید الان من چه می گویم...
هشت:
اشک های من بیرون نمی ریزد!
غم درون من در شعله های سرکش ؛ لیلا ی قدیم را کشته و فاتحانه برمزار لیلای جدید می خندد!
تو بخند ؛ تو لبخند بزن؛ تو شاد باش ؛ تو اینده باش ؛ تو امیدوار باش ؛ تو ادم خودت باش ؛ تو خودت
باش!
می دانی که فرزند دشمن آدم است؟ می دانی که فرزند دلواپسی آدم است؟ میدانی فرزند درون درون آدم است؟
فرزندم!
دراین جهان که وسعتش دیگر آن انسان های سابق نیست ؛ از درون مادرت که مرد!
شاد باش ؛ شاد باش ؛ شاد باش و متولد شو...
نه:
تشکر از همه
۲۳ آذر ۰۱ ، ۲۱:۵۷
۰ نظر