یک/

برای داشتن قلب تو...

            کار کار می کردم!

      به برده داری ذهنم : به شغل های نوشتاری ساده!

    اما برای جلب تو

        یک" چک" !

         برای ان که از /هیچ تو/صادر کرد ...

      کافی بود.

  من؛ آزاد ...میان جامعه باشم

  اما تو؛ مثل سرمایه ؛ گم سرگردان

                                            چه خوب؛ اگر فهمیده ام ولی ...

                                           اسارت تو؛ از هیچ تو؛ از هیچ بین ما ..." تمام شد".

 

 

 

دو/

بی نور

درمکانی که به عشق ختم نمی شود

درنشیمنگاهی از سکوت

تو رفته...

بینائی ؛ هیچ

از صدای موریانه ها ...

می توان دوباره برخاست!

اگر امید

چنددانه موی تو باشد

میان دستانی عرق کرده

که شاید ...

هنوز

دوست داشتن...

راه یافتن به دنیائی ...دیگر است!

 

 

سه/

و مردها...

         بیرون بغض و گریه

                               همیشه میان خنده

                                                       به یاد مادرخود!

                                                                         هیچ حقی برای غم نخواهند داشت !

ومردها

        درون دنیای مردانه

                               درسکوت

                                         بی هیچ حرفی

                                                          ادامه می دهند !

                                                               قاه قاه قاه

                                                  وچگونه می توان

                                               دردنیای واقعی  

                                           بیرون از این دنیای کلمات

                                " جنسیتی" را که تلخ است ...

                           بهتر از این توصیف کنیم !!!

               گویی ؛ بار دنیا تقسیم نمی شود

          بی انصاف!

    غمگین نباش!

و

                          " زادن" ...به تنهائی ممکن نیست!   

 

 

 

چهار/

شمع درخلقت خود بی " نخ" هیچ است!

 

از ذات نسوزش " نخ" اگر نیست ؛ چراهست؟!

 

 

پنج/

بردمت

       میان کتاب های کتابخانه

   و اگر نمی شناسندت ؛ خواند شناخت !

                                                  مرا مولوی فرض کن ؛ با شمس ...

                                                   مرا حافظ فرض کن ؛ با شاخه نبات...

چه فایده!

         که توهم ....

                              بی وفائی!

                             و فراری از همه واژگان مهر آمیز من !

اکنون میان کتابخانه ...

به من هم خواهند خندید ....

                               چه بردبار ...

                                             شاعری اندوهگین درقرون پسا توسعه ی ایران ....

                                           بانوئی دردمند و از پای فتاده!

                                            خردمند گرفتار ...                   

                                                                                خیر!

شکارچی ای که صیدش گریخت ؛ گریز پای ....

                                     و دیوانه ای که تنها ادبیات می توانست ؛ درمانگرش باشد ...

                                   دوباره

                                  دوباره

                                 دوباره

 

 

 

شش/

مزار شش گوشه ات را یاحسین(ع) چون بهشت برین ....

قستم نشد جز ار عبادت و دین

 

 

 

هفت/

کم کم اگر خدایاری کند و بتوانم به ادبیات باز خواهم گشت...

دوستتان دارم