یک/
درپائیزی که اصلا خیالم نیست!
باران نبارد هم ....
غروب دلگیر نباشد هم ....
ساحل خون گریه نکند هم ...
برگ ها زودتر نریزند هم ...
بیماری های واگیر شروع به کار نکنند هم ....
می روم ...
کنار دران کاخ قدیمی تهران ؛ بستنی می خورم
و اگر شد ...
کمی می نشینم و جوک قدیمی می خوانم و می خندم!
همین است که ؛ نزدیکان متولدین تایستانی من؛ را؛ حرص می دهد!!!
دو/
روی لیوان سسفالی من نوشته بود: غرور...
هرچه سرکشیدم از نوشیدن تمام نشد...
اما
یکروز غریبانه ....
از ارتفاع افتاد و خرد شد!
سه/
درسکوت می رفتیم
دریاچه خوابیده بود
ماه خوابیده بود
کوه خوابیده بود
آن جا که حافظ خواندم ؛ شاخه نبات بیدار شد
و زیر لب گفت:
فاتحه ای چو آمدی برسرخسته ای بخوان
لب بگشا که می دهد لعل لبت ؛ به مرده جان!
(بیتی از حافظ)
چهار/
شاید سواد نداشتم
اگر می گفتی نامت را بنویس ؛ بنویسم!
شاید زیبا نبودم
اگر می گفتی تصویرت را بفرست؛ بفرستم!
شاید دروغگو بودم
اگر می گفتی بگو دوستت دارم ؛ بگویم!
چطور شد شناختیم؟ چه سیاستی بود؟
گویی" سکوت" همیشه : رازگوی یک ذهن زیبا بود!
پنج/
آنقدر نیامدی که من هم ( ای روزگار) رفتم!
یعنی مرگ پایم را گرفت....
دیدم سریع آمدی ...
بدو!
اشک؛ اشک؛ اشک...
دوست عزیز!
توکه واقعا و اصلا نیامده بودی....
و نمی خواستی بیائی ....
دیگر چرا گریه می کردی؟
مگر از ابتدا" زمان" برای تو اهمیت داشت؟!
شش/
مزار شش گوشه ات را یاحسین(ع) ؛ عشق است عشق ...
به آمدنم عشق آمدن است و نیامدنم عشق آمدنم !!!
.................................
هزار حیف از رفتگانی که درهمین چند وقت اخیر؛ کوچ کردند از بانو سین قاف عزیز همیارم متشکرم که درچاپ آخرین کار من علیرغم مشکلات بسیار همراه بودند
س. ل. م
