یک:
دلدار...جام قلب مرا برد...
دیگرچه... بنوشدرگی که تشنه عشق است...
دو:
می خندی وفراموش می شود... دردهای من...
ذهنم فقط صدای خنده ی تورا ثبت می کند...
سه:
خطبه نود وشش:
خداشناسی:
سپاس خداراکه... اول است...
وچیزی پیش ازاو وجودنداشت... واخراست...وپس از اوموجودی نخواهد بود...
چنان آشکار است که فراترازا او چیزی نیست...
وچنان مخفی وپنهان است که...مخفی ترازاو...یافت نمیشود...
یک:
درتوانم...نیست...خریدن خانه ی چشم های تو...
مستاجر... دست های گرم توام....
دو:
بیسواد بودم....
و...
درخواندن عشق...
عمری تو نوشتی که...مرا دوست میداری ومن...
نمی دانستم...
سه:
دوری ازتو...استرس...
آنقدر وسواسی ام کرد...
که دیگر...تکیه گاهم...قرص شد!
چهار:
سیاستمداری!
نمیگویی....نمیخواهم...
برای دل هم...
سپرده ذخیره.... مدشده!
پنج:
شب ها...به مناجات خدانگذشت... حیف!
آن که بیدارمن...ایستادبه صبح...
تنهاخدابود...
شش:
ازفردایک پست از نهج البلاغه... یارمن!
یک:
چشم هایت را...که بازکنی...
یک شعبده اتفاق می افتد...
ازمیان چشم هایم... پرنده عشق ظاهر می شود....!!!
دو:
زنجیر ازموی تو...
دست هایم را بسته است...
وگرنه... تابحال نقش تورا...کشیده بودم...
سه:
نفس...نمی کشم...
حبس کرده ام خودرا...
کلید این قفس...
دست های توست....
چهار:
یک قلب نشکن خریده ام...
فقط حیف به جای سینه ام...
می رودبنشیند... دریک قفس شیشه ای...
پنج:
میان ستاره هاخداپیداست...
می گذارد انقدرچشمک بزنند...
تاچشم های تو...
درد هایی را که میبینند...فراموش کنند....
شش:
گل رز....تقدیم نوشتاری برای همه خوانندگان وبلاگ.... هرکجاکه هستند....
یک:
نگاهم...به تعقیب توجان... می دهد...
چه بیرحمانه می روی...با...یاردگر!
دو:
قفس...بهانه ای ست...برای عشق...
عاشق هم می داند...آزادی باادامه عشق...نمی سازد!
سه:
نمی فهمی...که...روح هم زخم می شود...
تراش... برداشته ای که این مداد حرف دلت راببوسد!
چهار:
قلب می خواهم چکار؟
این وسیله ای ست که برای تو...می تپد...
پنج:
یار قدیمی... یوسف :
پیراهن تورا خریدیم...
توخودت...باندازه ی مصر...می ارزیدی...
...................................................................
بااحترام به روزهای آینده.... چهارده وبازده خرداد...وروح پرفتوح... امام خمینی(ره)
یک:
شهر می خواهدبداندنام تو...
پنهان کرده ام....این نام...روی پیشانی خویش...
دو:
می روم...دیوانه وار....
گذرازچشم های تو...
عقل می خواهد چکار!...
سه:
ترکم کن وبگذارپیاده بروم...
عقل می ایدسراغم... درمسیرمرزچین!
چهار؛
پروانه ی سابق..
بی خیال!
می روی وبارقیب می خندی که چه؟
اگرشمع... هستم...
می توانم واترپروف هم باشم که...اشک نریزم...
پنج:
شیک بپوش...
نامت را...
اگر قرارست...درعشق...کمی...مردباشی!...
یک:
مگرم...بازببینم...
توراکه روح منی...
جسدم روح ندارد...
درانتظار توام...
دو:
کمر قلم راشکسته ام...
که گاه ازتو نوشته ام...سنگین...
سه:
نثر... جان ندارد وبی روح...
مگر لباس شعربپوشد وسماع کند..... میان دفترم...
چهار:
یوسف...
ماه نوشیدی میان چاه...
دیگر هیچ نوشیدنی...برای... تو...
مثل آن ماه نشد...
یک:
توانایی ودانایی....
خدا میداند...ازعشق عشق...
چندساله هستی!
دو:
دردتو...
ازسینه ام شروع می شود....
جایی که طعم آغوشت...
هنوززنده است...
سه:
وقتی...میخندیدی...
تمام هورمونهای تنم...می جوشید...
وازمن موجودی می ساخت...
به نام انسان...
چهار:
باددر موی تواشتباه
پیچید...
راهش راگم کرد...
اشکم رابرد... تاشانه های تو...
پنج:
برای....فرزندی...چون یحیی...
سه روزروزه ی سکوت...
می ارزد ازتو...هدیه ای...بگیرم....بعدصدوبیست سال!
یک:
میدان دیدتو...
کلاس نوشته های من بود...
نیستی ودرس من...خواندنی نیست...
دو:
کوچه ها...
خیابان ها...
بزرگ راهها...
آغوش شهرتهران...
که آغوش تونیست!
سه:
کمین آهو...
شکارچی...
رقیب تو...
دیگرپارکبان... محیط زیست است...!
چهار:
شیرازکلوزیوم ندارد....
تادوعاشق... مثل دوگلادیاتوربه جان هم بیفتند...
حافظ...دارد...
که جانش شاخه نبات است...