یک:
دلدار...جام قلب مرا برد...
دیگرچه... بنوشدرگی که تشنه عشق است...
دو:
می خندی وفراموش می شود... دردهای من...
ذهنم فقط صدای خنده ی تورا ثبت می کند...
سه:
خطبه نود وشش:
خداشناسی:
سپاس خداراکه... اول است...
وچیزی پیش ازاو وجودنداشت... واخراست...وپس از اوموجودی نخواهد بود...
چنان آشکار است که فراترازا او چیزی نیست...
وچنان مخفی وپنهان است که...مخفی ترازاو...یافت نمیشود...