بی شمس

ادبی

۲ مطلب در ارديبهشت ۱۴۰۳ ثبت شده است

خوش می گذر با شعر؛ لیلی!

یک/

فروردین پای بهار می ماند.

درست مانند دختری که به عشق تعهد دارد.

همیشه می خندد.

و انگار هیچ اتفاقی دربیوفائی نیفتاده است.

اردیبهشت اما؛ نیمه غم

درتلاطم است که نگوید ؛ که ندانند ؛ بد عهدی با آدم ها ؛ چه می کند.

خرداد

فریاد می زند.

یک جای عشق اشکال دارد.

یکطرفه دنیا بهار است!

اما داغی تابستانی اش ؛ چیز دیگری می گوید .

درنهایت باور نکنید؛در انتهای اردی بهشت هم ؛ بهاری باقی مانده باشد.

 

 

دو/

می رنجم

چه زود می روند بهار نارنج ها

و بوی تلخ شیرین

از شمال...

چه سود

که وقت چای لاهیجان

چه عطر

تا سال بعد

زنده باشم !

 

 

سه/

باور نمی کنم ؛ غم ات را ؛ اردی بهشت

میان گریه های بهاری من

احساس

احساس

می خندی.

و مرتب می زنی به پشت من ؛ کدر نباش ؛ کدروت خوب نیست .

به دل نگیر ...

غم ات نیست دیگر ...

پشتت به خرداد گرم است!!!

 

 

چهار/

عشق

مثل شکلات درون چای من؛  آب می شود .

غلیظ ؛ با طعم گس

چه کسی می داند ؛ که اشک چشم های من چرا فرو می رود؟

و می خزد لا به لای مژگان

نگاه می کنم ؛ کافه خلوت است.

و سکوت

با ترانه ای فرانسوی درهم می آمیزد .

چه معنی می دهد ...

چشم های همه مان؛ انگار حرف دارد

و مژگان همه ؛ اشک فرو خورده فراوان

 

کمک !

 

 

 

 

 

پنج/

از لا به لای ملافه ها ...

از لا به لای هوای اتاق ها ...

از لا به لای خاطرات ...

از لا به لای مربا ها؛ آلبالو؛ سیب ؛ به...

از لا به لای آلبوم آبی ؛

از لا به لای اسکناس های نو عید ...

از لا به لای فال های حافظ ...

از لا به لای غذاهای خوش طعم ....

از لا به لای عشق

مادرم

گذر رکرده؛ رفته ای ...

 

 

 

شش/

مزار شش گوشه ات را یا حسین(ع) آمده ام

خبر خبر که میلاد امام رضا(ع)ست.

 

 

 

...................................................................

 

عزیزان دل؛ خبر از چاپ کتابی جدید می دهم : خوش می گذرد با شعر ؛ لیلی!

امیدوارم مورد پسندتان قرار بگیرد.

سیده لیلا مددی

 

 

 

هفت:

می گذرانیم؛ الحمدالله

 

۲۷ ارديبهشت ۰۳ ، ۱۹:۵۹ ۰ نظر
سیده لیلا مددی

philophobia

یک/

بی دیدن تو

             می بینمت: درروشنائی ذهنم!

                                                    پیراهن آبی روشن

                                                     موی قهوه ای

     فرقی نکرد!

                  کوری؛ نابینائی برای من

                 اگر تو پیر شدی یا من ...

                                                هنوز جوان

                                                      جوان ی

 

دو/

 غرق می شوم

کنار همین کاناپه سبز روشن

درون مرگ...

سه سال می گذرد تورا ندیده ام

چه زود ...

فضا خروار خروار خاک دارد

از بس سنگین است و

من

حتی شیشه هارا پاک نمی کنم!

تو برنگرد

مثل من می شوی!

انگار پیری

انگار مرگ ؛ درونت جشن گرفته

اما اگر برگشتی

به خاطرمن ؛ پنجره هارا باز بگذار

و به صدای پرنده ها ؛ گوش کن!

شاید آخر من ...

باپایان تو ؛ تقاوت کرد

مثل قند

و

چای

کنارهم

قندو چای

نه مثل قند ...

یا مثل چای ...

 

 

سه/

رسوبی شیرین میان چشمهایم بود

شهر پیراهن تو که میانش می دویدم

                         یاس ؛ یاس ؛ یاس

                                             میان

                                                    مشکی؛ مشکی؛ مشکی

                                                                                        و بوی وانیل می داد

                          آن غروب که که کیک پخته بودی

دستهایت را گرفتم و قسم خوردم

تب دارم!

تب شدید !

              فردا که مدرسه نرفتم ؛ چقدر مهم بود ...

بین ساعتهای نه و سی تا ده و سی

روی نیمکت تراس خوابیدم

و با چشهای نیمه باز

                         نگاهت کردم

 نگاهت کردم

مادرم ...

تو پایان نداشتی ...

 

 

چهار/

می رسم انگار آخر من به پای عشق تو؛

عشق تو ؛ انگار دیوارست پر از عشق تو ؛

کم سوادم ؛ درتوانم نیست بنویسم از عشق

عشق تو بسیار پیچیده ست ؛ قسم برعشق تو

می نویسم واژه ای را درخصوص عشق و عشق

هرکسی آمد بگوید ؛ بیسوادی پای عشقت مرد؛ هر آن عشق تو

افتخاری بود تا اینجا رسیدن ؛ عشق تو؛

تا سوادم را کمی بالاتر از حدم نوشتم ؛ عشق تو

تا ببخشایی چه خوب است , بخشیدن زعشق

تا فقیری هم احساس بزرگی ها کند از عشق تو....

 

 

پنج/

روی هیچ بامی

مجسمه ای نیست

چون شهرت

همیشه پائین ؛ میان مردم است!!!

 

 

 

شش:

مزار شش گوشه ات را یاحسین(ع) دیده ام بارها

نور نو رکه از رقیه(س) و زهرا(س) و زینب (س) است

 

 

هفت:

بهاری دل انگیز!

 

 

 

۰۷ ارديبهشت ۰۳ ، ۱۹:۱۲ ۰ نظر
سیده لیلا مددی